Σκηνοθεσία: Robert Florey
Σενάριο: Carroll Young
Πρωταγωνιστούν: Johnny Weissmuller, Brenda Joyce, Linda Christian, George Zucco, John Laurenz, Fernando Wagner
Μουσική: Dimitri Tiomkin
Φωτογραφία: Jack Draper, Gabriel Figueroa
Μοντάζ: Merrill White
Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Διάρκεια: 68 min
Στην εκβολή του ποταμού αυτού κατοικούν οι άνθρωποι της φυλής των Aquatanians. Βασική τους ενασχόληση είναι η αλιεία και η περισυλλογή μαργαριταριών από την θάλασσα, αγνοώντας την πραγματική τους αξία στον έξω κόσμο.
Το γεγονός αυτό έχουν εκμεταλλευτεί δύο επιτήδειοι, ο ψευτο-αρχιερέας Palanth (George Zucco) και ο φιλάργυρος, Varga (Fernando Wagner). Ο Palanth, ασκώντας μεγάλη επιρροή πάνω στους δεισιδαίμονες Aquatanians, τους έχει πείσει ότι η θεότητα που λατρεύουν, ο Balu, έχει πάρει ανθρώπινη υπόσταση και ότι επικοινωνεί μαζί του. Ο Varga με τη σειρά του, φορώντας ένα προσωπείο και μία κελεμπία, υποδύεται τον «ζωντανό θεό» Balu. Έτσι καταφέρνει και αποσπά από τους ντόπιους, μαργαριτάρια και ότι άλλο θελήσει.
Μια μέρα ο Varga, ως θεός Balu, ζητάει να παντρευτεί την Mara (Linda Christian), μια όμορφη νεαρά της φυλής. Όλοι θεωρούν ότι αυτό είναι μεγάλη τιμή για την Mara, αλλά εκείνη το σκάει μη θέλοντας να δεχτεί το πεπρωμένο της. Η φυγή της διά μέσω του ποταμού, την οδηγεί στο σπίτι του Tarzan, όπου και διηγείται την ιστορία της σ’ αυτόν και στην Jane. Παρόν είναι και ο Benji (John Laurenz), ένας καλοκάγαθος ταχυδρόμος.
Η Mara θα χαρίσει ένα μαργαριτάρι στην Jane, αλλά εκείνη αρνούμενη το δώρο της, θα το δώσει στον Benji για να το προσφέρει ως οικονομική ενίσχυση στον νέο Επίτροπο της περιοχής (Edward Ashley) ο οποίος σχεδιάζει να χτίσει νοσοκομείο και σχολείο για τους ντόπιους.
Όταν ο Επίτροπος ακούσει την ιστορία της Mara από τον Benji, αποφασίζει να επισκεφτεί τον Tarzan με σκοπό να πάνε μαζί στον τόπο των Aquatanians, και να εξακριβώσουν τι ακριβώς συμβαίνει...
Δωδέκατη και τελευταία ταινία της σειράς “Tarzan” με τον Johnny Weissmuller, γυρισμένη από την RKO και τον παραγωγό Sol Lesser.
Η σκηνοθεσία είναι του Robert Florey, ενώ το σενάριο έγραψε ο Carroll Young. Από την ταινία απουσιάζει ο John Sheffield, ο οποίος υποδύθηκε το Αγόρι από το 1939 και για οκτώ συνεχόμενες ταινίες. Αυτό συνέβη επειδή ο Lesser έκρινε ότι ο νεαρός ηθοποιός είχε μεγαλώσει αρκετά και ο ρόλος του θα ήταν άχαρος.
Το μεγαλύτερο μέρος των γυρισμάτων πραγματοποιήθηκε στο Μεξικό. Οι εξωτερικές λήψεις έγιναν κυρίως στην περιοχή του Ακαπούλκο, ενώ οι λήψεις των εξωτερικών χώρων του ναού του θεού Balu, έγιναν στα ερείπια της πόλης των Αζτέκων, στο San Juan de Teotihuacán.
Πέρα από τον Johnny Weissmuller και την Brenda Joyce στους βασικούς ρόλους, άλλοι ηθοποιοί που συμμετέχουν στην παραγωγή είναι, η πανέμορφη Μεξικάνα Linda Christian, ως Mara, οι George Zucco και Fernando Wagner, που υποδύονται τους δύο κακούς της ιστορίας, ο Edward Ashley στον ρόλο του Επίτροπου, η επίσης Μεξικανή ηθοποιός Andrea Palma, στον ρόλο της μητέρας της Mara, και ο John Laurenz που ενσαρκώνει τον Benji, έναν χαρακτήρα που καλύτερα να είχε εκλείψει εντελώς από την ταινία καθώς δεν κάνει τίποτα άλλο από το να ερμηνεύει τα άχαρα τραγούδια του και να τρώει πολύ χρόνο από τον ήδη περιορισμένο χρόνο της ταινίας, που έχει διάρκεια μόλις 68 λεπτά. Όσο για την Cheetah, η συμμετοχή είναι αρκετά μικρή και είναι εμφανές ότι ο χιμπατζής που την υποδύεται έχει αντικατασταθεί, αφού είναι αισθητά πιο μικρόσωμος.
Αν και σαν παραγωγή το «Tarzan and the Mermaids» κρίνεται πολύ προσεγμένη σε σχέση με τα προγενέστερα φιλμ της σειράς, (το κόστος της ξεπέρασε το ένα εκατομμύριο δολάρια -ποσό υπερβολικό για την εποχή και την μόλις 68άλεπτη διάρκειά της), με άψογη φωτογραφία, υπέροχα εξωτερικά πλάνα και πολύ καλή μουσική επένδυση από τον μεγάλο μουσικοσυνθέτη Dimitri Tiomkin, στο θέμα πλοκής και δράσης είναι από τις πιο αδύναμες. Η σκηνές δράσης είναι ελάχιστες και κυρίως περιλαμβάνουν υποβρύχια πλάνα και εικόνες καταδύσεων, οι οποίες λόγω της εξαιρετικής κινηματογράφησης ίσως και να αποζημιώνουν εν μέρει τον θεατή. Σε μία απ’ αυτές μάλιστα, ο Tarzan παλεύει με ένα γιγάντιο χταπόδι.
Άλλη σκηνή άξια λόγου είναι η στιγμή της μεγάλης βουτιάς του ήρωα από έναν ψηλό βράχο. Αναφορές λένε για τον θάνατο, μετά από πρόσκρουση πάνω στα βράχια, του κασκαντέρ που επιχείρησε το πρώτο άλμα. Αυτή η πληροφορία όμως φαίνεται να είναι περισσότερο μία φήμη παρά αληθές γεγονός, σε μία προσπάθεια που έκαναν οι παραγωγοί να δημοσιοποιήσουν την ταινία.
Επίσης, είναι η μοναδική ταινία της σειράς, στην οποία δεν εμφανίζεται ούτε ένα άγριο ζώο, ενώ οι σκηνές με τους ιθαγενείς, θυμίζουν περισσότερο πολιτισμούς της Χαβάης ή της Πολυνησίας, παρά της Αφρικής.
Η πρεμιέρα της ταινίας έγινε στις ΗΠΑ, στις 15 Μαΐου του 1948, λαμβάνοντας ανάμικτες κριτικές και την όχι αναμενόμενη εισπρακτική κίνηση. Ίσως κι αυτός να ήταν ο λόγος της αποχώρησης του Weissmuller από την σειρά, αφού τίποτα τέτοιο δεν είχε προαναφερθεί.
Η Brenda Joyce, συνέχισε ως Jane σε μία ακόμη ταινία “Tarzan” με τον ηθοποιό Lex Barker στο «Tarzan's Magic Fountain» (1949).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας σχετικά με αυτήν την ανάρτηση