Αγγλικός Τίτλος: City of God
Ελληνικός Τίτλος: Η Πόλη του Θεού
Κατηγορία: Έγκλημα, Δράμα
Σκηνοθεσία: Fernando Meirelles
Σενάριο: Paulo Lins (μυθιστόρημα) Braulio Mantovani (προσαρμογή σεναρίου)
Πρωταγωνιστούν: Alexandre Rodrigues, Matheus Nachtergaele, Leandro Firmino, Alice Braga
Μουσική: Ed Cortês, Antonio Pinto
Φωτογραφία: César Charlone
Μοντάζ: Daniel Rezende
Χώρα Παραγωγής: Βραζιλία - Γαλλία
Χρώμα: Έγχρωμη
Διάρκεια: 130 min
Η ιστορία της ταινίας βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα, όπως τα διηγείται ο Βραζιλιάνος συγγραφέας Paulo Lins, στο ομότιτλο, αυτοβιογραφικό βιβλίο του, στο οποίο περιγράφει τις προσωπικές του εμπειρίες, αφού υπήρξε κάτοικος της «Πόλης του Θεού» για 8 χρόνια.
Η ταινία παρακολουθεί δύο παιδιά που μεγαλώνουν μέσα σ' αυτό το περιβάλλον, από τα τέλη της δεκαετίας του 60 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 80, τον Rocket και τον Li'l Zé.
Ο Rocket μεγαλώνοντας ανακαλύπτει πως είναι πολύ ευαίσθητος για να γίνει εγκληματίας και πολύ έξυπνος για να γίνει νομοταγής και να δουλέψει σε άθλιες δουλειές του ποδαριού, για ένα πενιχρό μεροκάματο. Ο τρόπος διαφυγής απ’ όλα αυτά είναι μια φωτογραφική μηχανή, μέσα από την οποία θα δει τη ζωή αλλιώς, και προσπαθεί να κάνει τα πρώτα του βήματα προς τη λύτρωσή του.
Παράλληλα και στο εντελώς αντίθετο άκρο, ο αδίστακτος Lil’Ze, αρχίζει την εγκληματική του δράση από πολύ μικρός, δημιουργώντας δικιά του συμμορία διακίνησης ναρκωτικών...
Το "Cidade de Deus" είναι μία πάρα πολύ σκληρή και άκρως ρεαλιστική ταινία. Ο σκηνοθέτης, Fernando Meirelles, σκηνοθετεί απλά, αλλά και ταυτόχρονα με πολύ καταιγιστικό ρυθμό από το πρώτο κιόλας πλάνο.
Με “οδηγό” ένα πολύ δυνατό και έξυπνο σενάριο με συνεχείς ανατροπές, πολλή δράση και αγωνία, μας πάει στο Ρίο Ντε Τζανέιρο και την Πόλη του Θεού, για να μας παρουσιάσει ακριβώς ότι συμβαίνει στην σημερινή Βραζιλία, όσον αφορά την νεανική εγκληματικότητα, τις συμμορίες ανηλίκων, την εκμετάλλευση, τα ναρκωτικά, την πορνεία, τις δολοφονίες και την βαρβαρότητα που επισκιάζει μία πρόωρα χαμένη, παιδική αθωότητα.
Χαρακτηριστική είναι η σκηνή κατά την οποία ένας εννιάχρονος προκειμένου να γίνει μέλος μιας συμμορίας της πόλης, πρέπει να αποφασίσει ποιόν από τους δύο συνομήλικούς του να σκοτώσει. Τα δύο υποψήφια θύματα τον κοιτάζουν τρομαγμένα με τα αθώα παιδικά τους μάτια. Το χέρι που κρατάει το πιστόλι τρέμει, αλλά τελικά πιέζει τελικά τη σκανδάλη.
Σε μια άλλη σκηνή, ο μικρός πρωταγωνιστής λέει με πολύ φυσικό τρόπο, θράσος και περηφάνια: «Kλέβω, σνιφάρω, σκοτώνω. Δεν είμαι παιδί. Είμαι άντρας!»
Η βραζιλιάνικη μεγαλούπολη του Ρίο Ντε Τζανέιρο παίζει σημαντικό ρόλο στην ταινία και γίνεται ένας από τους χαρακτήρες της. Μια πόλη μεγάλων αντιθέσεων, με τεράστιους υπερπολυτελείς ουρανοξύστες και κοσμοπολίτικα εξωτικά τοπία από τη μία και ολόκληρες συνοικίες με παράγκες από την άλλη, χρησιμοποιείται συμβολικά από το δημιουργό της ταινίας, μέσα από υπέροχα, εμπνευσμένα πλάνα.
Οι ερμηνείες από τους όσο επί το πλείστον ερασιτέχνες ηθοποιούς (περισσότεροι από 200!) είναι πολύ καλές και το γεγονός της απειρίας τους προωθεί σε μεγάλο βαθμό την αυθεντικότητα και τον ρεαλισμό της ταινίας.
Η ταχύτατη κάμερα, το αριστουργηματικό μοντάζ, τα πανέξυπνα flashback, η εξαίρετη φωτογραφία δοσμένη μέσα από πορτοκαλί φίλτρα και η υπέροχη μουσική επένδυση, συνδυάζονται άψογα μεταξύ τους και δημιουργούν ένα κινηματογραφικό μεγαλούργημα, που συναγωνίζεται άνετα παρόμοιες, πανάκριβες παραγωγές του Χόλυγουντ που έχουν σαν συντελεστές “Ιερά Τέρατα” του χώρου.
Η ταινία προβλήθηκε εκτός συναγωνισμού στο Φεστιβάλ Καννών του 2002, όπου και προκάλεσε σάλο.
Ανακηρύχτηκε από πολλές ενώσεις κριτικών ως η Καλύτερη μη Αγγλόφωνη ταινία της χρονιάς, ήταν υποψήφια για Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας και για 4 Όσκαρ (Καλύτερης ταινίας, Σκηνοθεσίας, Μοντάζ και Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου).
Προτάθηκε για πάρα πολλές βραβεύσεις ακόμη και κέρδισε μερικές εξ' αυτών με κυριότερη το βραβείο BAFTA Καλύτερης ταινίας το 2003.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας σχετικά με αυτήν την ανάρτηση