Αγγλικός Τίτλος: Harakiri
Ελληνικός Τίτλος: Χαρακίρι
Κατηγορία: Δράμα, Δράσης
Σκηνοθεσία: Masaki Kobayashi
Σενάριο: Yasuhiko Takiguchi (Μυθιστόρημα), Shinobu Hashimoto (Προσαρμογή Σεναρίου)
Πρωταγωνιστούν: Tatsuya Nakadai, Akira Ishihama, Shima Iwashita
Μουσική: Toru Takemitsu
Φωτογραφία: Yoshio Miyajima
Μοντάζ: Hisashi Sagara
Χώρα Παραγωγής: Ιαπωνία
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Διάρκεια: 133 min
Ένας από αυτούς τους σαμουράι, ο γηραιός πολεμιστής Tsugumo (Tatsuya Nakadai) φτάνει στο κάστρο Iyi, αναζητώντας μία θέση όπου μπορεί να διαπράξει χαρακίρι.
Μετά την άφιξή του εκεί, πληροφορείται ότι πριν λίγο καιρό από το ίδιο κάστρο, πέρασε ένας νεαρός ρόνιν με το όνομα Chijiiwa (Akira Ishihama) και ο οποίος, πραγματοποίησε ένα αργό και επώδυνο χαρακίρι χρησιμοποιώντας ένα σπαθί από μπαμπού. Ο Chijiiwa είχε δειλιάσει λίγο πριν την τελετή αλλά οι παρευρισκόμενοι τον ανάγκασαν να φέρει σε πέρας την πράξη του, επικαλούμενοι τον κώδικα τιμής των σαμουράι.
Εν τω μεταξύ, οι ετοιμασίες έχουν ολοκληρωθεί και ο Tsugumo είναι έτοιμος για το χαρακίρι στην αυλή του κάστρου. Στην συνέχεια όμως, η έναρξη της τελετής καθυστερεί καθώς, ο άνθρωπος που ζητάει ο Tsugumo να έχει ως βοηθό δεν είναι διαθέσιμος, λόγω σοβαρής ασθένειας. Επίσης από το κάστρο απουσιάζουν και τα επόμενα δύο άτομα που ζητάει ο μελλοθάνατος σαμουράι, ως βοηθούς στο χαρακίρι του.
Η καθυστέρηση αυτή γίνεται η αφορμή για να αρχίσει ο ίδιος την αφήγηση της τραγικής του ιστορίας που τον έφερε στη θέση που βρίσκεται και που έχει άμεση σχέση με τον θάνατο του νεαρού ρόνιν Chijiiwa, και με τον πραγματικό του σκοπό που δεν είναι άλλος από την εκδίκηση...
Ταινία ορόσημο του Ιαπωνικού κινηματογράφου και μια από τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, ένα πραγματικό αριστούργημα.
Το σενάριό της είναι βασισμένο σε ένα μυθιστόρημα του Ιάπωνα συγγραφέα-σεναριογράφου Yasuhiko Takiguchi, το οποίο κυκλοφόρησε το 1962 και σχεδόν αμέσως, πέρασε στα χέρια του συμπατριώτη του σκηνοθέτη Masaki Kobayashi.
Το συγκλονιστικό θέμα της, χωρίς να αμφισβητεί ούτε για μια στιγμή τους θεσμούς και του κώδικες τιμής των σαμουράι (και κατ’ επέκταση όλων όσων εφαρμόστηκαν και χαρακτήρισαν μια σημαντικότατη περίοδο της Ιαπωνικής ιστορίας), ασκεί μια δριμύτατη κριτική στο ιαπωνικό φεουδαρχικό σύστημα και σε όλους αυτούς που το εξουσίαζαν, καταδικάζοντας την ασυλλόγιστη τήρηση κάποιων άγραφων νόμων, και υπερασπίζοντας τα ατομικά δικαιώματα απέναντι στην οποιαδήποτε αυταρχική εξουσία, που έχει σαν πρώτο της μέλημα την άψογη εικόνα της προς τα έξω, αδιαφορώντας παντελώς για τους τρόπους με τον οποίο μπορεί να επιτευχθεί αυτό.
Τα κύρια στοιχεία που συμπράττουν και συνθέτουν το μοναδικό αυτό κινηματογραφικό αριστούργημα είναι, η αφηγηματική δομή της ταινίας με τις συνεχές αναδρομές στο παρελθόν που αποκαλύπτουν κάτω από συνθήκες ψυχολογικής έντασης την ιστορία και τις πραγματικές προθέσεις του ήρωα σταδιακά μέχρι το μεγαλειώδες τραγικό και αιματοβαμμένο φινάλε, η εκπληκτική σκηνοθεσία με λυρικές εικόνες απίστευτης ομορφιάς, οι περίτεχνες γωνίες λήψης και τα συναρπαστικά μονόπλανα, η εξαιρετική ασπρόμαυρη φωτογραφία και ο άψογος φωτισμός με την έντονη χρήση σκιών που συντελούν στην δημιουργία μια εξαιρετικά υποβλητικής ατμόσφαιρας και τέλος, το αρκετά καλαίσθητο και ταυτόχρονα στοιχειωτικό soundtrack αποτελούμενο από ήχους παραδοσιακών ιαπωνικών, κυρίως κρουστών, οργάνων.
Η κάμερα εμμένει στις εκφράσεις των προσώπων αναδεικνύοντας έτσι τον ψυχικό κόσμο των χαρακτήρων και εξωτερικεύοντας τα όποια συναισθήματα ανοχής, φόβου, αλαζονείας και οργής απαιτούνται ανά περίσταση. Τα πλάνα που αφορούν τις στιγμές δράσης αποτελούν σκηνές ανθολογίας καθώς είναι χορογραφημένα με τελετουργικό τρόπο και με παντελή απουσία διαλόγων.
Πολύ καλή δουλειά έχει γίνει και στο μοντάζ καθώς σε πολλές περιπτώσεις, τα πλάνα εναλλάσσονται απότομα μεταξύ τους, και κάποιες εικόνες που ο θεατής περιμένει να τις δει δεν τις βλέπει ποτέ αλλά τις πλάθει στην φαντασία του μέσα από τις εκτενείς αφηγήσεις των ηρώων.
Όλο το καστ είναι εξαιρετικό και οι ερμηνείες των ηθοποιών είναι εμφανέστατα επηρεασμένες από είδη του παραδοσιακού ιαπωνικού θεάτρου.
Ο Tatsuya Nakadai, στον κεντρικό ρόλο του ρόνιν Hanshiro Tsugumo, είναι εκπληκτικός. Παρά το γεγονός ότι είναι μόλις 30 ετών, ερμηνεύει με μοναδικό τρόπο τον γηραιό σαμουράι και κλέβει κυριολεκτικά την παράσταση ως πατέρας, παππούς αλλά και ως πολεμιστής που δεν δειλιάζει με τίποτα, μπροστά στο καλό της οικογενείας του και την προσωπική του τιμή.
Αρκετά καλός είναι και ο κατά τρία χρόνια νεαρότερος Akira Ishihama, στον ρόλο του Motome Chijiiwa. Η σκηνή κατά την οποία ο νεαρός ρόνιν εκτελεί το χαρακίρι με το ψεύτικο σπαθί από μπαμπού, είναι συγκλονιστικός· όσο για την συγκεκριμένη σκηνή, έχει χαρακτηρισθεί ως μία από τις πιο ρεαλιστικές στην ιστορία του κινηματογράφου.
Το «Seppuku» έκανε πρεμιέρα στις ιαπωνικές αίθουσες στις 16 Σεπτεμβρίου του 1962.
Στις χώρες του Δυτικού Κόσμου έγινε γνωστή ένα χρόνο αργότερα, μετά την προβολή της στο Φεστιβάλ Καννών όπου και βραβεύτηκε με το Ειδικό βραβείο της Επιτροπής.
Σήμερα, πολλοί διάσημοι και καταξιωμένοι κινηματογραφικοί κριτικοί την συμπεριλαμβάνουν στις λίστες τους με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών, ενώ όσο περνούν τα χρόνια η δημοτικότητά της έχει συνεχώς αυξητική τάση.
Θεωρείται η κορυφαία ταινία του σκηνοθέτη Masaki Kobayashi, και η πρώτη ταινία που παρουσιάζει μια διαφορετική εικόνα των σαμουράι και της εποχής τους, από αυτήν την τόσο ωραιοποιημένη που μας είχαν (και μας έχουν) συνηθίσει άλλες, εξ’ ίσου μεγάλες, κινηματογραφικές παραγωγές του είδους.
Το 2011, ο φημισμένος και ιδιαίτερα ταλαντούχος Ιάπωνας σκηνοθέτης Takashi Miike, γύρισε ένα αξιόλογο remake της ταινίας με τον τίτλο «Hara-Kiri: Death of a Samurai».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας σχετικά με αυτήν την ανάρτηση