Pink Floyd: The Wall (1982)

Ελληνικός Τίτλος: Pink Floyd: The Wall
Κατηγορία: Δράμα, Μιούζικαλ
Σκηνοθεσία: Alan Parker
Σενάριο: Roger Waters
Πρωταγωνιστούν: Bob Geldof, Christine Hargreaves, James Laurenson, Bob Hoskins, Philip Davis
Μουσική: Robert Ezrin, David Gilmour, Roger Waters

Φωτογραφία: Peter Biziou

Μοντάζ: Gerry Hambling

Χώρα Παραγωγής: Μεγάλη Βρετανία

Χρώμα: Έγχρωμη

Διάρκεια: 95 min

Το Νοέμβρη του 1979 το διάσημο Βρετανικό συγκρότημα  Pink Floyd, κυκλοφορεί ένα διπλό LP με γενικό τίτλο «The Wall». Το άλμπουμ αυτό περιέχει τραγούδια που το θέμα των στίχων τους αναφέρεται σε κοινωνικοπολιτικά προβλήματα της εποχής.
Η μουσική των τραγουδιών είναι υπέροχη κι έτσι η επιτυχία του δίσκου είναι τεράστια. Πουλάει εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως και χαρακτηρίζεται σαν ένα από τα αριστουργήματα της ροκ και της σύγχρονης μουσικής γενικότερα.
Δύο χρόνια αργότερα, ο ηγέτης του συγκροτήματος, Roger Waters (τραγουδιστής, συνθέτης, στιχουργός, μπασίστας), βασιζόμενος στους στίχους των τραγουδιών του άλμπουμ, γράφει ένα σενάριο προσθέτοντας αρκετά δικά του αυτογραφικά στοιχεία αλλά, και κάποια βιογραφικά στοιχεία του Syd Barrett, ο οποίος υπήρξε ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος, όμως μετά τον πρώτο δίσκο αποχώρησε, λόγω προβλημάτων υγείας που αντιμετώπιζε από την αλόγιστη χρήση LSD και τη θέση του πήρε ο David Gilmour.

Ο Pink είναι ένας αστέρας της ροκ με πολλά ψυχολογικά προβλήματα.
Από μικρό παιδί, μένει ορφανός από πατέρα, καθώς αυτός σκοτώνεται κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, και μεγαλώνει με την υπερπροστατευτική και ταυτόχρονα καταπιεστική μητέρα του.
Η συνέχεια της ζωής του στο σχολείο είναι το ίδιο οδυνηρή γι’ αυτόν, αφού αναγκάζεται να προσαρμοστεί σ’ ένα εκπαιδευτικό σύστημα που προσβάλλει την νοημοσύνη των μικρών μαθητών και με την βοήθεια αυστηρών δασκάλων, έχει σαν μόνο μέλημα να κάνει τα παιδιά να σκέφτονται με τον τρόπο που θέλει αυτό.
Μεγαλώνοντας θα παντρευτεί την γυναίκα που αγάπησε, πιστεύοντας έτσι ότι θα βρει την χαμένη αγάπη των παιδικών του χρόνων. Όμως γι’ άλλη μια φορά στέκεται άτυχος, καθώς ανακαλύπτει πως η γυναίκα του τον απατά.
Εθισμένος στις ναρκωτικές ουσίες κι έχοντας σιχαθεί τους πάντες και τα πάντα, αποφασίζει ότι μοναδική διέξοδος για να προστατευτεί από τον έξω κόσμο είναι να χτίσει ένα εικονικό, αδιαπέραστο τοίχος και να κλειστεί στην ασφάλειά του.
Λίγο όμως πριν ο ίδιος καταρρεύσει ολοκληρωτικά, ανακαλύπτει ότι όσα τείχη κι αν χτίσει κάποιος γύρω από τον εαυτό του, είναι αδύνατον να προστατευτεί πλήρως από τους συνανθρώπους του και το σύστημα...

Την κινηματογραφική μεταφορά αναλαμβάνει ο καταξιωμένος Βρετανός σκηνοθέτης Alan Parker, ο οποίος ακολουθώντας πιστά τους στίχους των τραγουδιών του συγκροτήματος, δεν αρκείται στο να φτιάξει ένα όμορφο video clip μεγάλου μήκους, αλλά δημιουργεί μια μουσική ταινία που έχει σαν απώτερο σκοπό να σχολιάσει και να κατακρίνει πολλά ζητήματα της σύγχρονης εποχής.
Λόγω του ιδιόρρυθμου σεναρίου, κάποιες έννοιες ήταν δύσκολο να αποδοθούν σωστά με την χρήση ηθοποιών και γενικότερα συμβατικών τρόπων κινηματογράφησης. Έτσι επιστρατεύτηκε ο Gerald Scarfe, ο οποίος σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη και τον σεναριογράφο, έφτιαξε animated σκηνές, οι οποίες προστέθηκαν στην ταινία παρέχοντας στον θεατή την δυνατότητα να κατανοήσει καλύτερα τα μηνύματα και τις έννοιες που αποπνέουν από τους στίχους των τραγουδιών, μέσα από μοναδικά όμορφες, επιβλητικές, αλλά και σε κάποιες περιπτώσεις εφιαλτικές και βίαιες εικόνες, κινούμενων σχεδίων.
Αρχική σκέψη για την ενσωμάτωση του ρόλου του Pink, ήταν ο Roger Waters. Μετά όμως από τα πρώτα δοκιμαστικά αποδείχτηκε ότι το ταλέντο του σαν ηθοποιός ήταν οικτρό κι έτσι τον ρόλο ανέλαβε ο εξίσου διάσημος ροκ τραγουδιστής Bob Geldof (επικεφαλής του συγκροτήματος των Boomtown Rats), ο οποίος επίσης, δεν είχε καμία προηγούμενη ερμηνευτική εμπειρία.

Η ταινία έχει ελάχιστους διαλόγους, αλλά η υπέροχη μελωδική και ταυτόχρονα ψυχεδελική μουσική που ακούγεται από το πρώτο έως και το τελευταίο λεπτό, με τους άκρως φιλοσοφημένους και καυστικούς στίχους των Pink Floyd, δένει αριστοτεχνικά με τις εικόνες και το αποτέλεσμα είναι ένα μεγαλούργημα που σχολιάζει και επικρίνει με τρόπο μοναδικό, πολλά κοινωνικοπολιτικά θέματα και καταστάσεις που απασχολούν τον σύγχρονο άνθρωπο όπως, πόλεμοι, βία, ναρκωτικά, σεξουαλική απελευθέρωση, σχέσεις με τον συνάνθρωπο και με την οικογένεια, εκπαιδευτικό σύστημα και πολλά ακόμα.
Έκανε πρεμιέρα στο φεστιβάλ Καννών στις 23 Μάιου του 1982, ενώ στις κινηματογραφικές αίθουσες της Αγγλίας ανέβηκε τον επόμενο μήνα.
Συμμετείχε στον διαγωνισμό βραβείων BAFTA όπου και τιμήθηκε με δύο διακρίσεις, Καλύτερου Ήχου και Καλύτερου Τραγουδιού.