Στέλλα (1955)

Αγγλικός Τίτλος: Stella
Κατηγορία: Δράμα
Σκηνοθεσία: Μιχάλης Κακογιάννης
Σενάριο: Μιχάλης Κακογιάννης, Ιάκωβος Καμπανέλλης
Πρωταγωνιστούν: Μελίνα Μερκούρη, Γιώργος Φούντας, Αλέκος Αλεξανδράκης, Χριστίνα Καλογερικού, Σοφία Βέμπο
Μουσική: Μάνος Χατζιδάκις
Φωτογραφία: Κώστας Θεοδωρίδης
Μοντάζ: Γιώργος Τσαούλης
Χώρα Παραγωγής: Ελλάδα
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Διάρκεια: 90 min

Η «Στέλλα» είναι η κινηματογραφική διασκευή του θεατρικού έργου του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η Στέλλα με τα κόκκινα γάντια» και είναι εμπνευσμένη δραματουργικά από το μύθο της Κάρμεν.
Η ιστορία διαδραματίζεται σε μια λαϊκή συνοικία της Αθήνας, στις αρχές της δεκαετίας του ’50 και κύριο πρόσωπο είναι η Στέλλα, μια γοητευτική νεαρή που εκπροσωπεί ένα γυναικείο πρότυπο, αναμφίβολα “ξένο” για την ελληνική κοινωνία της εποχής.
Η ηρωίδα (Μελίνα Μερκούρη), εργάζεται ως τραγουδίστρια στο κέντρο διασκέδασης «Παράδεισος» και καταφέρνει με την φωνή της αλλά και με το μπρίο της να ξεσηκώνει όλους τους θαμώνες του μαγαζιού που διευθύνει η Μαρία (Σοφία Βέμπο).
Η Στέλλα έχει δεσμό με τον Αλέκο (Αλέκος Αλεξανδράκης) ο οποίος είναι γόνος πλούσιας οικογένειας και παρά τις έντονες αντιρρήσεις της μητέρας του (Χριστίνα Καλογερικού) είναι τρελά ερωτευμένος μαζί της.
Όταν η Στέλλα με τον ασυμβίβαστο χαρακτήρα της αποφασίζει να θέσει τέρμα στο δεσμό τους πριν να έρθει η φθορά, ο Αλέκος πληγώνεται πάρα πολύ και σε μια προσπάθειά του να ξανακερδίσει την αγαπημένη του, γίνεται θύμα ενός ατυχήματος κατά το οποίο χάνει την ζωή του.
Εν τω μεταξύ η Στέλλα δέχεται την ερωτική πολιορκία του Μίλτου (Γιώργος Φούντας). Ο Μίλτος ο οποίος είναι ποδοσφαιριστής, είναι ένας άνδρας από αυτούς που ότι θέλουν το διεκδικούν μέχρι το τέλος χωρίς να υπολογίζουν το κόστος.
Όταν τελικά η όμορφη τραγουδίστρια θα υποκύψει στη γοητεία του, θα θέσει στον Μίλτο τους δικούς της όρους προκειμένου να συνεχιστεί η σχέση τους...

Η ταινία δεν είναι μόνο μια όμορφη ιστορία αγάπης αλλά αποτελεί ένα σημείο αναφοράς για την εποχή της, αφού μέσα από τη σχέση της ασυμβίβαστης Στέλλας με τον εγωιστή Μίλτο, ο δημιουργός της εκφράζει την προσωπική του ματιά σε μια εποχή δύσκολη για την Ελλάδα.
Η εκπληκτική ερμηνεία της Μελίνας Μερκούρη ανάγει τη «Στέλλα» σε σύμβολο ελευθερίας και ανεξαρτησίας, σε μία ηρωίδα πρότυπο της γυναικείας απελευθέρωσης που ακόμα και σήμερα προκαλεί συγκίνηση. Οι περισσότεροι κριτικοί περιέγραψαν την ταινία ως ένα ηχηρό κατηγορητήριο σε βάρος της πατριαρχίας, με την πρωταγωνίστρια να εκπροσωπεί ένα γυναικείο πρότυπο που ήταν αναμφίβολα ξένο προς την ελληνική κοινωνία της εποχής, αλλά και μια διαχρονική ηρωίδα τραγωδίας.
Πολύ καλοί είναι και οι υπόλοιποι συντελεστές του καστ παρά το γεγονός ότι οι ερμηνείες τους χαρακτηρίζονται σε κάποια σημεία από δόσεις υπερβολής.
Η αξέχαστη ατάκα του Γιώργου Φούντα «Στέλλα, κρατάω μαχαίρι», ανήκει στην ανθολογία του ελληνικού κινηματογράφου.
Η μουσική επένδυση του Μάνου Χατζιδάκι και τα τραγούδια που ακούγονται στην ταινία, είναι κάτι παραπάνω από υπέροχα, ενώ παραμένουν διαχρονικά μέχρι και σήμερα με ένα πλήθος επανεκτελέσεων τους από νεώτερους καλλιτέχνες.

Η ταινία αντιμετωπίστηκε από τους Έλληνες κριτικούς της εποχής της και με ευμενή σχόλια, αλλά και με εξαιρετικά αρνητικές κριτικές, ειδικά από τον αριστερό Τύπο της εποχής. Πολλοί ήταν αυτοί που ισχυρίστηκαν πως ο Μιχάλης Κακογιάννης θέλησε να παρουσιάσει την χυδαιότητα και την ξετσιπωσιά της πρωταγωνίστριας σαν ηρωισμό ενώ την μαγκιά και το ζοριλίκι του παρτενέρ της, σαν παλληκαριά. Επίσης αναφέρθηκε το πώς είναι δυνατόν μια γυναίκα που δεν θέλει να παντρευτεί για να 'χει το ελεύθερο να γλεντάει τη ζωή της με τον οποιονδήποτε μπορεί να κερδίσει την συμπάθεια και τον θαυμασμό του κοινού και πως είναι δυνατόν το μαχαίρωμά της από έναν αλήτη να χαρακτηρισθεί ως τραγωδία(!).
Στο μόνο που όλοι συμφώνησαν ήταν σε ότι αφορούσε την ερμηνεία της Μελίνας Μερκούρη, η οποία επαινέθηκε με διθύραμβες κριτικές.

Η «Στέλλα» έκανε πρεμιέρα στις Αθηναϊκές αίθουσες στης 21 Νοεμβρίου του 1955 και σημείωσε εμπορική επιτυχία καθώς στην πρώτης προβολή έκοψε 134.142 εισιτήρια. Εισπρακτική επιτυχία σημείωσε και στις χώρες του εξωτερικού που προβλήθηκε.
Υπήρξε η τελευταία παραγωγή της εταιρίας κινηματογραφικών παραγωγών Μήλας Φιλμ και η ταινία στην οποία έκαναν το κινηματογραφικό τους ντεμπούτο η Μελίνα Μερκούρη και ο Κώστας Κακκαβάς.
Το 1956 εκπροσώπησε την χώρα μας στο Φεστιβάλ Καννών όπου και κέρδισε την Χρυσή Σφαίρα Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας. Επίσης ήταν υποψήφια για το βραβείο Palme d' Or, ενώ υπήρξε η ελληνική υποβολή για το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας.