Some Like It Hot (1959)

Ελληνικός Τίτλος: Μερικοί το προτιμούν καυτό
Κατηγορία: Κωμωδία
Σκηνοθεσία: Billy Wilder
Σενάριο: Billy Wilder, I.A.L. Diamond
Πρωταγωνιστούν: Marilyn Monroe, Tony Curtis, Jack Lemmon, George Raft, Pat O'Brien
Μουσική: Adolph Deutsch

Φωτογραφία: Charles Lang

Μοντάζ: Arthur P. Schmidt

Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Διάρκεια: 120 min

Σικάγο 1929, περίοδο της μεγάλης οικονομικής κρίσης και της ποτοαπαγόρευσης.
Ο Τζο (Tony Curtis) και ο Τζέρι (Jack Lemmon), δύο άνεργοι μουσικοί, εντελώς συμπτωματικά γίνονται αυτόπτες μάρτυρες ενός ξεκαθαρίσματος λογαριασμών μεταξύ γκάνγκστερ.
Για να γλυτώσουν από βέβαιη εκτέλεση από τα πρωτοπαλίκαρα του αρχιμαφιόζου Σπατς (George Raft), που εξαφανίζουν όλα ίχνη και τους μάρτυρες του εγκλήματος, αναγκάζονται να δεχτούν μια δουλειά σε μια γυναικεία ορχήστρα τζαζ κι έτσι, μεταμφιεσμένοι σε γυναίκες επιβιβάζονται βιαστικά σε ένα τρένο με κατεύθυνση για τη Φλόριντα. Τώρα ο Τζο ονομάζεται, Τζόζεφιν και ο Τζέρι, Δάφνη.
Τα προβλήματά τους όμως θα συνεχιστούν καθώς, θα ερωτευθούν και οι δύο την ίδια γυναίκα, την χυμώδης τραγουδίστρια του συγκροτήματος, την ξανθιά Σούγκαρ Κέιν (Marilyn Monroe), η οποία έχει ένα επιρρεπή χαρακτήρα αλλά όμως αθώα καρδιά.
Ο Joe προσπαθώντας να την κερδίσει, θα της παρουσιαστεί ως ο πλούσιος κληρονόμος μιας αυτοκρατορίας πετρελαιοειδών και ο Jerry θα προσπαθήσει να την κρατήσει διπλά του ως "φίλη" της, αλλά δυστυχώς γι' αυτόν, ένας ηλικιωμένος πολυεκατομμυριούχος, ο Όσγκοντ Φίλντινγκ (Joe E. Brown), τον φλερτάρει σαν Δάφνη.
Παράλληλα, η τυχαία άφιξη των μαφιόζων που τους κυνηγούν, θα περιπλέξει ακόμη περισσότερο τα πράγματα...

Πρόκειται για ριμέικ της Γαλλικής ταινίας "Fanfare d'amour" (1935).
Το πνευματώδες, σπιρτόζικο σενάριο και η εξαίρετη, γεμάτη ρυθμό, σκηνοθεσία του Αυστριακού Billy Wilder, σε συνδυασμό με το θαυμάσιο καστ, είχε σαν αποτέλεσμα την δημιουργία μιας ανεπανάληπτης κωμωδίας, ενός κινηματογραφικού “διαμαντιού” της κλασικής εποχής του Χόλυγουντ.
Η ιστορία είναι απολαυστική και αποτελεί έναν έξυπνο συνδυασμό των στοιχείων ενός φιλμ νουάρ, με τον ξεκαρδιστικό παραλογισμό μιας φαρσοκωμωδίας. Είναι μια σάτιρα, μια παρωδία γκανγκστερικού φιλμ και ρομάντζου, κόντρα σε κάθε κατεστημένο της εποχής αφού σχολιάζει με καυστικό τρόπο θέματα ταμπού για την αμερικανική κοινωνία όπως, τον αλκοολισμό, την οικονομική κατάρρευση, το οργανωμένο έγκλημα, την σεξουαλική απελευθέρωση, την ομοφυλοφιλία και άλλα.
Η σκηνοθεσία του Wilder είναι ευρηματική. Χαρακτηριστικές είναι οι σκηνές όπου ο Lemmon, με το τριαντάφυλλο στο στόμα, χορεύει ταγκό με τον Joe E. Brown και εκείνη με τον Curtis και την Monroe στο καράβι, όπου ο Curtis προσποιείται ότι είναι ανίκανος σεξουαλικά και η Monroe καταβάλει προσπάθειες για να τον κάνει «άντρα» και με κάθε προσπάθειά της βλέπουμε το πόδι του Curtis να σηκώνεται ολοένα και πιο ψηλά -ένα πανέξυπνο «σεξουαλικό» εύρημα του Wilder.

Η χημεία των τριών πρωταγωνιστών είναι μοναδική, όσο για τις ερμηνείες τους κάτι παραπάνω από αριστουργηματικές.
O Tony Curtis, πιο γοητευτικός από ποτέ, και όταν παρουσιάζεται ως πλούσιος κληρονόμος, αλλά και όταν είναι μεταμφιεσμένος σε Τζόζεφιν, είναι αξεπέραστος.
O Jack Lemmon, με το πηγαίο κωμικό του ταλέντο, ερμηνεύει τον πολύ απαιτητικό ρόλο της Δάφνης, με τρόπο αριστοτεχνικό.
Είναι αξιοσημείωτο πως και οι δύο ηθοποιοί επιλέγουν να μεταμφιεστούν και να ενσαρκώσουν τις δυο ηρωίδες χωρίς να προσπαθήσουν να μιμηθούν την γυναικεία φύση αλλά δίνοντας σημασία στην ατσαλοσύνη και την αμηχανία που χαρακτηρίζει έναν άντρα όταν ντύνεται γυναίκα. Οι γυναικείοι χαρακτήρες τους είναι αποδοσμένοι με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε ούτε για μια στιγμή να μην αμφισβητείται ο ανδρισμός τους.
Την παράσταση όμως κλέβει η Merilyn Monroe, στον ίσως καλύτερο, πιο χαρακτηριστικό και διάσημο ρόλο της καριέρας της.
Παίζοντας την γοητευτικά αφελή, αλλά και ταυτόχρονα σέξι ξανθιά, κάνει όλο τον κόσμο να μιλά γι' αυτήν. Η παρουσία της είναι πραγματικά “καυτή” όπως προϊδεάζει και ο τίτλος της ταινίας.
Η ερμηνεία της είναι ξεχωριστή καθώς, κατορθώνει να δώσει βάθος στην προσωπικότητα της Σούγκαρ και να την μετατρέψει από μια ελαφρόμυαλη ξανθιά, σε μια σημαντική αξία.
Τα τρία τραγούδια που ακούγονται στο φιλμ ερμηνεύονται από την Merilyn ιδανικά, με λυρισμό και με έναν διάχυτο ερωτισμό. Ο ρόλος αυτός προώθησε όσο κανένας άλλος την μεγάλη και ταυτόχρονα σύντομη καριέρα της λαμπρής σταρ, ανέβασε παγκοσμίως την δημοτικότητά της αλλά και εκτίναξε το κασέ της στα ύψη.
Τέλος ο George Raft σε ένα δεύτερο ρόλο, είναι απολαυστικός με μια γεροδεμένη και στιβαρή παρουσία, που έρχεται σε πλήρη αντιπαράθεση με τις χαριτωμένες και άτσαλες κινήσεις του πρωταγωνιστικού ανδρικού δίδυμου.

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 29 Μαρτίου του 1959 και γνώρισε άμεση αναγνώριση από κοινό και κριτικούς.
Ήταν υποψήφια για έξι βραβεία Όσκαρ: Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου, Α΄ Ανδρικού Ρόλου (Jack Lemmon), Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης (Ted Haworth , Edward G. Boyle), Καλύτερης Ασπρόμαυρης Φωτογραφίας (Charles Lang) και Καλύτερων Κοστουμιών (Orry-Kelly). Τελικά κατάφερε και κέρδισε μόνο ένα, αυτό των Κοστουμιών αφού βρέθηκε απέναντι στον «Ben Hur» που εκείνη την χρονιά υπήρξε ισοπεδωτικός, σαρώνοντας τα περισσότερα αγαλματίδια.
Επίσης κέρδισε τρείς Χρυσές Σφαίρες στην κατηγορία Μιούζικαλ-Κωμωδία (Καλύτερης Ταινίας, Α' Ανδρικού Ρόλου (Jack Lemmon) και Α' Γυναικείου Ρόλου (Marilyn Monroe), ένα βραβείο BAFTA (Jack Lemmon) και άλλες διακρίσεις.
Σύμφωνα με το Αμερικάνικο Ινστιτούτο Κινηματογράφου το «Some Like It Hot» θεωρείται η καλύτερη κωμωδία όλων των εποχών και η τελευταία ατάκα "Well, nobody's perfect" έχει ψηφιστεί ως μια από τις καλύτερες ατάκες στην ιστορία του κινηματογράφου.