The Sound of Music (1965)


Ελληνικός Τίτλος: Η Μελωδία της Ευτυχίας
Κατηγορία: Μιούζικαλ, Δράμα, Βιογραφική
Σκηνοθεσία: Robert Wise
Σενάριο: Howard Lindsay, Russel Crouse (Βιβλίο), Ernest Lehman (Προσαρμογή Σεναρίου)
Πρωταγωνιστούν: Julie Andrews, Christopher Plummer, Eleanor Parker, Richard Haydn, Peggy Wood
Μουσική: Irwin Kostal
Φωτογραφία: Ted McCord
Μοντάζ: William Reynolds
Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Χρώμα: Έγχρωμη
Διάρκεια: 174 min


«Η Μελωδία της Ευτυχίας» είναι μια από τις πιο κλασικές και διαχρονικότερες ταινίες στην ιστορία της 7ης Τέχνης. Ένα μιούζικαλ παραγωγής 1965, που σημείωσε τεράστια εμπορική επιτυχία, και το σάουντράκ του πούλησε πάνω 11 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως με αποτέλεσμα να θεωρείται ένα από τα πιο πετυχημένα όλων των εποχών.
Βασίζεται πάνω στο ομώνυμο θεατρικό μιούζικαλ του Μπρόντγουεϊ, του οποίου τα τραγούδια έγραψαν οι Richard Rodgers και Oscar Hammerstein II. Το θεατρικό έργο -και κατ’ επέκταση και η ταινία- βασιζόταν στο βιβλίο που έγραψαν οι Howard Lindsay και Russel Crouse, το οποίο κι αυτό είχε σαν βάση την αυτοβιογραφία της Maria von Trapp “The Story of the Trapp Family Singers”, ένα βιβλίο που εκδόθηκε το 1949 και περιέγραφε την ζωή της συγγραφέως στο σπίτι των Trapp, και τον τρόπο με τον όποιο η οικογένεια κατάφερε και απέδρασε από την Αυστρία το 1938, λίγο πριν την έναρξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η προσαρμογή του σεναρίου για τη μεγάλη οθόνη έγινε από τον Ernest Lehman, ο οποίος βασίστηκε ως επί το πλείστον στο θεατρικό μιούζικαλ και όχι στο βιβλίο.
Τα γυρίσματα της ταινίας πραγματοποιήθηκαν στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας, στην περιοχή της Βαυαρίας της Νότιας Γερμανίας, καθώς και στα στούντιο της 20th Century Fox στην Καλιφόρνια.


Αυστρία, δεκαετία του 1930. Η Maria (Julie Andrews), είναι μια νεαρή και γεμάτη ζωντάνια κοπέλα που έχει αποσυρθεί από τα εγκόσμια και ζει σε ένα μοναστήρι φιλοδοξώντας να γίνει μοναχή. Το ανήσυχο πνεύμα της όμως και η υπερβολική τηςζωντάνια, δεν την αφήνουν να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της μοναχικής ζωής.
Όταν ο πλοίαρχος Von Trapp (Christopher Plummer) ζητάει από το μοναστήρι να του παρέχει μια από τις μοναχές ως γκουβερνάντα για τα επτά άτακτα παιδιά του, η μητέρα ηγουμένη Abbess (Peggy Wood) αποφασίζει να του στείλει τη Maria, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να την βοηθήσει να βρει το δρόμο της.
Η σύζυγος του πλοιάρχου Von Trapp έχει πεθάνει κι ο πλοίαρχος λείπει συχνά σε ταξίδια. Όταν βρίσκεται στο σπίτι συμπεριφέρεται στα παιδιά του όπως ακριβώς συμπεριφέρεται και στο πλήρωμα των πλοίων που κυβερνά. Τα ανυπάκουα παιδιά του πλοιάρχου έχουν καταφέρει να διώξουν όλες τις προηγούμενες γκουβερνάντες που είχε προσλάβει ο πατέρας τους.
Η υποδοχή που λαμβάνει η Maria όταν φτάνει στην πλούσια οικία των Von Trapp είναι εχθρική, καθώς τα παιδιά σκαρφίζονται μια σειρά από τεχνάσματα για να την τρέψουν σε φυγή. Όμως η υπομονετική και γλυκιά Maria δεν το βάζει κάτω και καταφέρνει να κερδίσει τη συμπάθεια των παιδιών.
Όταν ο πλοίαρχος επιστρέφει σπίτι μετά από ένα ταξίδι του, έχει στο πλάι του τη Βαρόνη Elsa Schrader (Eleanor Parker), την οποία ανακοινώνει ότι ως μέλλουσα σύζυγό του. Μετά την είδηση του επερχόμενου γάμου μεταξύ του πλοιάρχου και της Βαρόνης, η Maria διαπιστώνει ότι είναι ερωτευμένη μαζί του. Έτσι, προκειμένου να αποδεσμευτεί από το πάθος της επιστρέφει στο μοναστήρι. Τότε όμως κι ο πλοίαρχος διαπιστώνει ότι είναι ερωτευμένος μαζί της.
Εν τω μεταξύ, η πολιτική ατμόσφαιρα γύρω τους είναι τεταμένη και ο πλοίαρχος δέχεται έντονες πιέσεις προκειμένου να συνεργαστεί με τους Ναζί, εν όψει του επερχόμενου πολέμου...


Η σκηνοθεσία του Robert Wise είναι εξαιρετική. Ο Wise καταφέρνει και διαχειρίζεται το υλικό που έχει στα χέρια του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, δημιουργώντας ένα μιούζικαλ που δεν είναι μόνο τραγούδια μουσική και χορευτικά, αλλά εμπεριέχει γνήσιο δράμα, ρυθμό και σπουδαίες κορυφώσεις. Ο έμπειρος σκηνοθέτης, κατάφερε με μαεστρία και έφτιαξε μια καθαρά ψυχαγωγική ταινία, για όλα τα γούστα και όλες τις ηλικίες.
Η Julie Andrews, στον καλύτερο ίσως ρόλο της καριέρας της, είναι εκθαμβωτική. Όμορφη, γλυκιά, με περίσσια ζωντάνια, μαγνητίζει με την ερμηνεία της, και με την υπέροχη φωνή της κάνει τον θεατή να ταξιδεύει.
Ο παρτενέρ της, Christopher Plummer, καταφέρνει και στέκεται σχεδόν αντάξια δίπλα της, ερμηνευτικά και παρουσιαστικά. Στα ίδια ικανοποιητικά επίπεδα στέκονται και οι υπόλοιποι ηθοποιοί που συμπληρώνουν το καστ.
Βέβαια, μέγιστα εύσημα για την επιτυχία της ταινίας αξίζουν και στους δύο ανθρώπους που συνέθεσαν τα τραγούδια, καθώς αναφερόμαστε σε μιούζικαλ. Οι Richard Rodgers και Oscar Hammerstein II, έγραψαν υπέροχες μελωδίες, με στίχους που δένουν άψογα με το θέμα της ταινίας, πετυχαίνοντας έτσι τον σκοπό τους στο έπακρο. Μερικά από τα τραγούδια αυτά έχουν αντέξει το πέρασμα του χρόνου και θεωρούνται πλέον κλασικά: “Edelweiss” “My Favorite Things” “Climb Ev'ry Mountain” “Do-Re-Mi” “Sixteen Going on Seventeen” “The Lonely Goatherd” και “The Sound of Music”.
Τέλος, ειδική μνεία πρέπει να γίνει για τα τέλεια σκηνικά, τα κοστούμια, την όμορφη φωτογραφία, και για τα υπέροχα Αυστριακά τοπία στα οποία έγιναν τα εξωτερικά γυρίσματα της ταινίας.


Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 2 Μαρτίου του 1965 και η εμπορική της επιτυχία ήταν τεράστια. Οι συνολικές της εισπράξεις παγκοσμίως, άγγιξαν το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 287 εκατομμυρίων δολαρίων. Σήμερα η ταινία βρίσκεται στην 3η θέση του αμερικάνικου Box Office (συνυπολογιζόμενου του πληθωρισμού) πίσω από το «Star Wars» (1977) και το «Gone With the Wind» (1939) που κρατά σταθερά την πρώτη θέση.
Η ταινία έλαβε 10 υποψηφιότητες για βραβεία Όσκαρ, αποκομίζοντας συνολικά 5 αγαλματίδια: Καλύτερης Ταινίας, Σκηνοθεσίας (Robert Wise), Μουσικής (Irwin Kostal),
Μοντάζ (William Reynolds) και Ήχου (James Corcoran, Bernard Freericks).
Τιμήθηκε επίσης με δύο Χρυσές Σφαίρες στις κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας (κωμωδία - μιούζικαλ) και Γυναικείας Ερμηνείας (Julie Andrews).
Παρά τη δημοτικότητα της ταινίας, οι περισσότεροι κριτικοί της εποχής δεν ενθουσιάστηκαν ιδιαίτερα, χαρακτηρίζοντάς τη “γλυκανάλατη” και για το θέμα της, αλλά και για την μουσική της. Με την πάροδο όμως των χρόνων, φαίνεται ότι οι ειδικοί επανεκτίμησαν την ταινία κι έτσι σήμερα -50 χρόνια μετά την πρώτη της προβολή- θεωρείται ένα μικρό κινηματογραφικό αριστούργημα. Το 2001 επελέγη από τη Βιβλιοθήκη του Αμερικάνικου Κογκρέσου ως ταινία “πολιτιστικά, ιστορικά και αισθητικά σημαντική”.







Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε το σχόλιό σας σχετικά με αυτήν την ανάρτηση