Shutter Island (2010)

Ελληνικός τίτλος: Το νησί των καταραμένων

Κατηγορία: Μυστηρίου, Θρίλερ              

Σκηνοθεσία: Martin Scorsese

Σενάριο: Dennis Lehane (Μυθιστόρημα), Laeta Kalogridis (Προσαρμογή Σεναρίου)

Πρωταγωνιστούν: Leonardo DiCaprio, Mark Ruffalo, Ben Kingsley, Max von Sydow

Μουσική: Robbie Robertson (Επιλογή Μουσικών Κομματιών)

Φωτογραφία: Robert Richardson

Μοντάζ: Thelma Schoonmaker

Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ

Χρώμα: Έγχρωμη

Διάρκεια: 138 min

Καλοκαίρι του 1954. Ο αστυνόμος Teddy Daniels (Leonardo DiCaprio) κι ο νέος συνεργάτης του, ο Chuck Aule (Mark Ruffalo), μεταβαίνουν σ’ ένα νησί κάπου στα ανοιχτά της Βοστώνης, όπου βρίσκεται το Άσκλιφ, ένα ψυχιατρικό νοσοκομείο στο οποίο νοσηλεύονται αποκλειστικά, επικίνδυνοι ψυχασθενείς.

Ο σκοπός της επίσκεψής τους στο απομονωμένο νησί, είναι η διεξαγωγή μιας έρευνας σχετικά με την μυστηριώδη εξαφάνιση μιας ασθενούς, της Rachel Solando, η οποία έχει κατηγορηθεί για την δολοφονία των τριών ανήλικων παιδιών της.

Όταν οι δύο αστυνομικοί έρχονται σε επαφή με τους υπεύθυνους του νοσοκομείου, τον Dr. Cawley (Ben Kingsley) και τον Dr. Naehring (Max von Sydow), αντιλαμβάνονται ότι οι δύο διακεκριμένοι γιατροί, δεν είναι και τόσο συνεργάσιμοι. Διστακτικοί στο να βοηθήσουν για την διαλεύκανση της υπόθεσης, δείχνουν να είναι και οι ασθενείς, αλλά και το υπόλοιπο προσωπικό του περίεργου ιδρύματος.

Κατά την διαμονή τους στο νησί, ο Daniels, ανακαλύπτει ότι στο νοσοκομείο γίνονται παράνομες χειρουργικές θεραπείες στους ασθενείς και αρχίζει να διαισθάνεται πως κάτι δεν πάει καλά. Η κατάσταση που επικρατεί επηρεάζει τον ψυχικό του κόσμο, κάνοντάς τον να υποφέρει από δυνατές ημικρανίες και ταυτόχρονα εγκλωβίζεται σε ένα λαβύρινθο σκέψεων και παραισθήσεων καθώς, οι μνήμες του είναι ακόμα νωπές από τα βιώματά του κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και από τον πιο πρόσφατο, θάνατο της γυναίκας του, μετά από την εγκληματική ενέργεια ενός πυρομανούς, τον οποίο προσπαθεί απεγνωσμένα να εντοπίσει...

Με πολλές φανερές επιρροές από τον Hitchcock και γενικότερα από τα θρίλερ και τα φιλμ-νουάρ των δεκαετιών ’40 και ’50, ο Martin Scorsese σκηνοθετεί ένα εξαιρετικό ψυχολογικό θρίλερ, το οποίο βασίζεται στο επίσης εξαιρετικό, ομώνυμο μυθιστόρημα του Dennis Lehane, που κυκλοφόρησε το 2003. (Ο Lehane είναι γνωστός παγκοσμίως στο κινηματογραφόφιλο κοινό, μετά την επιτυχή κινηματογραφική μεταφορά των μυθιστορημάτων του «Mystic River», «Gone Baby Gone» και «The Drop»).

Την κινηματογραφική διασκευή του βιβλίου, έκανε η ελληνικής καταγωγής, καταξιωμένη σεναριογράφος, Laeta Kalogridis, ακολουθώντας πιστά την πλοκή του λογοτεχνικού έργου. Αυτός ίσως είναι και ο λόγος, που κάποιοι επικριτές της ταινίας, μεταξύ άλλων σχολίασαν, ότι η τελική ανατροπή των πραγμάτων και των καταστάσεων, που λαμβάνουν χώρα στο ψυχιατρικό ίδρυμα, γίνεται αντιληπτή από νωρίς και ότι η βασική σεναριακή ιδέα φαντάζει πλέον τετριμμένη, στα μάτια ενός κινηματογραφόφιλου. Όμως, για τους πολλούς κοινούς θεατές αυτά είναι εντελώς ασήμαντα καθώς, το τελικό αποτέλεσμα, είναι καθ’ όλα αριστουργηματικό.  

Η ιστορία εξελίσσεται με ένα άρτιο και λεπτομερή τρόπο αφήγησης, με τα “παιχνίδια” μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας να εναλλάσσονται συνεχώς, χωρίς υπερβολές και ακρότητες.

Η κινηματογράφηση είναι εξαιρετική, με οπτικά πλάνα υψίστου αισθητικού κάλους, ενώ το μοντάζ είναι άψογο.

Επίσης, τα κοστούμια που ντύνουν το καστ, είναι μελετημένα ως την τελευταία λεπτομέρεια, προσδιορίζοντας απόλυτα, την χρονική περίοδος που λαμβάνουν χώρα τα γεγονότα.

Το μεγάλο όμως ατού της ταινίας, είναι η άκρως καθηλωτική της ατμόσφαιρα, σκοτεινή, εφιαλτική, με υπέροχα σκηνικά, επιβλητικά γοτθικά κτίρια με παγερά κελιά και σκοτεινούς διαδρόμους και τέλος, όλα αυτά, σε ένα φόντο με υπέροχα φυσικά τοπία, που αντιστέκονται με σθένος στα ακραία καιρικά φαινόμενα, που επικρατούν κατά την μεγαλύτερη διάρκεια. Όλα αυτά τα στοιχεία προσδίνουν μεγαλύτερο τόνο στο μυστήριο και στην ένταση, που ούτως ή άλλως κυριαρχούν.

Αριστουργηματική είναι και η μουσική επένδυση της ταινίας, που αποτελείται από 

ορχηστρικά και όχι μόνο κομμάτια, επιλογές του Καναδού μουσικοσυνθέτη, Robbie Robertson.

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, ο Leonardo DiCaprio, αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι ένας από τους καλύτερους ηθοποιούς της γενιάς του. Καταφέρνει και υποδύεται τον πολύ δύσκολο χαρακτήρα, του διαταραγμένου ψυχολογικά ντεντέκτιβ, με μία έντονη συναισθηματική φόρτιση, παρασέρνοντας  τον θεατή και κάνοντάς τον να βλέπει συνεχώς τα πράγματα, με την δική του οπτική. 

Στο πλευρό του, ο επίσης ταλαντούχος Mark Ruffalo, καταφέρνει και εξισορροπεί τους τόνους, με τις άριστες υποκριτικές του ικανότητες.

Στους συμπρωταγωνιστικούς ρόλους, οι “παλαίμαχοι” Ben Kingsley και Max von Sydow, ερμηνεύουν με μεγάλη σοβαρότητα, πειστικότητα και άνεση, αποτελώντας την τέλεια επιλογή, καθώς οι φυσιογνωμίες τους, ταυτίζονται απόλυτα με τους χαρακτήρες που υποδύονται.

Γενικότερα, η επιλογή του καστ από τον Scorsese, έχει γίνει πολύ εύστοχα, αφού και στους μικρότερους, αλλά κομβικούς ρόλους, οι ηθοποιοί ανταποκρίνονται άψογα (Μichelle Williams, Patricia Clarkson, Emily Mortimer, Jackie Earle Haley, Τed Levine …και άλλοι). 

Εν κατακλείδι, απ’ όλα τα παραπάνω συνεπάγεται ότι το «Shutter Island» είναι ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ, που οφείλει να το δει τουλάχιστον μία φόρα, κάθε λάτρης του είδους (και όχι μόνο).

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο 60ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, στις 13 Φεβρουαρίου 2010.

Ακολούθησε η απελευθέρωσή της στις κινηματογραφικές αίθουσες της Νέας Υόρκης, τέσσερις μέρες αργότερα, όπου και αποκόμισε ως επί το πλείστον θετικές κριτικές.

Το κόστος παραγωγής της ανήλθε στα 80 εκατομμύρια δολάρια, ενώ τα έσοδά της από την παγκοσμία προβολή της, άγγιξαν τα 295 εκατομμύρια. Είναι η δεύτερη σε εισπράξεις δημιουργία του Martin Scorsese, μετά το «The Departed» (2006).

Στην χώρα μας η πρώτη της προβολή έγινε στις 25 του ίδιου μήνα, κόβοντας συνολικά 312.230 εισιτήρια, κατακτώντας έτσι την έβδομη θέση στο ελληνικό Box Office, για το 2010.