Ελληνικός Τίτλος: Ο Μάγος του Οζ
Κατηγορία: Μιούζικαλ, Φαντασίας
Σκηνοθεσία: Victor Fleming
Σενάριο: L. Frank Baum (Μυθιστόρημα), Noel Langley, Florence Ryerson, Edgar Allan Woolf (Σενάριο)
Πρωταγωνιστούν: Judy Garland, Frank Morgan, Ray Bolger, Jack Haley, Bert Lahr, Margaret Hamilton
Μουσική: Herbert Stothart
Φωτογραφία: Harold Rosson
Μοντάζ: Blanche Sewell
Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Χρώμα: Έγχρωμη - Ασπρόμαυρη
Διάρκεια: 102 min
Μια μέρα κατά την διάρκεια ενός δυνατού ανεμοστρόβιλου, η Ντόροθυ θα παρασυρθεί από τον δυνατό άνεμο μαζί με ολόκληρο το σπίτι της και θα βρεθεί σε μια μακρινή και πολύχρωμη μαγική χώρα, στην χώρα του Οζ. Φτάνοντας εκεί θα την υποδεχτούν ως ηρωίδα γιατί άθελα της θα σκοτώσει μία Κακιά Μάγισσα. Το γεγονός αυτό όμως, θα την φέρει σε αντιπαράθεση με μία άλλη, εξίσου κακιά μάγισσα.
Ο μόνος τρόπος για να επιστρέψει στο σπίτι της και να γλυτώσει απ’ όλα αυτά, είναι να επισκεφτεί τον Μεγάλο Μάγο του Οζ και να ζητήσει την βοήθειά του. Ακολουθώντας το μονοπάτι που οδηγεί στον Μάγο, στον δρόμο της συναντάει ένα σκιάχτρο που θέλει να αποκτήσει μυαλό, έναν τενεκεδένιο άνθρωπο που θέλει καρδιά και ένα δειλό λιοντάρι που θέλει να αποκτήσει θάρρος. Όλοι μαζί θα συμμαχήσουν και θα ξεκινήσουν έναν δύσκολο δρόμο για να βρουν τον Μεγάλο Μάγο προκειμένου, να κερδίσουν ο καθένας τους ότι πραγματικά επιθυμεί...
Ένα από τα πιο θρυλικά και διαχρονικά μιούζικαλ της “Χρυσής εποχής του Χόλυγουντ” βασισμένο στο παιδικό μυθιστόρημα του αμερικανού συγγραφέα L. Frank Baum, «The Wonderful Wizard of Oz» που κυκλοφόρησε το 1900. Η πρώτη προσπάθεια μεταφοράς του βιβλίου στην μεγάλη οθόνη είχε γίνει το 1925, από τον σκηνοθέτη Larry Semon.
Το σενάριο της ταινίας είναι τόσο απλό, όσο απλή είναι και μια ιστορία σε ένα παιδικό παραμύθι. Τα ηθικά μηνύματα όμως που ξεπηδούν μέσα από αυτή είναι σημαντικά και αγγίζουν όχι μόνο τα παιδιά αλλά και κάθε ενήλικα. Οι ήρωες είναι αρχέτυπα και η δράση τους εξελίσσεται σε έναν φανταστικό κόσμο που αποτελείται από μάγισσες, κάστρα, πολύχρωμα άλογα, νάνους κι ένα σωρό ακόμα στοιχεία που συναντάμε μόνο στους θαυμαστούς κόσμους των παραμυθιών.
Πρόκειται για μια θεαματική υπερπαραγωγή, μία από τις σημαντικότερες ταινίεςστην ιστορία της 7ης Τέχνης, από εκείνες που έχτισαν το μύθο του Χόλυγουντ και απετέλεσαν βάση για την μετέπειτα εξέλιξη του κινηματογράφου, όχι μόνο στο χώρο του μιούζικαλ αλλά και στο χώρο του φανταστικού.
Υπήρξε μία από τις πρώτες έγχρωμες παραγωγές με χαρακτηριστική -σχεδόν ψυχεδελική- πανδαισία χρωμάτων που παρήχθησαν με την τεχνική του Technicolor, με εντυπωσιακά και ιδιαίτερα προσεγμένα σκηνικά, εκπληκτικά κοστούμια, υπέροχη μουσική επένδυση, άψογα μουσικοχορευτικά, εκατοντάδες συντελεστές και άκρως πρωτοποριακά για την εποχή της οπτικά εφέ. Αυτά είναι μερικά από τα κύρια χαρακτηριστικά της ταινίας που εντυπωσιάζουν, και την κατατάσσουν στην λίστα με τις πιο κλασικές ταινίες που η θέασή τους αποτελεί κινηματογραφική εμπειρία για όλες τις ηλικίες, ακόμα και σήμερα, 75 χρόνια μετά την πρώτη της προβολή.
Βασικός υπεύθυνος για όλα αυτά είναι ο εκπληκτικός Victor Fleming, ο οποίος ανέλαβε την σκηνοθεσία σε ένα πραγματικά δύσκολο εγχείρημα ολοκληρώνοντάς το άψογα, κρατώντας με μοναδικό τρόπο τις ισορροπίες ανάμεσα σε ένα παιδικό παραμύθι και σε μια μουσική ταινία φαντασίας για ενήλικους. Φυσικά ο Fleming χρειάστηκε και την βοήθεια έτερων σκηνοθετών καθώς ο ίδιος τον καιρό εκείνο σκηνοθετούσε και το «Όσα Παίρνει ο Άνεμος». Οι σκηνοθέτες αυτοί ήταν οι George Cukor, Mervyn LeRoy, Norman Taurog και King Vidor, με τον τελευταίο να κινηματογραφεί ως επί το πλείστον τις ασπρόμαυρες σκηνές που είχαν σαν φόντο το Κάνσας.
Οι συμμετέχοντες στο πλούσιο καστ ηθοποιοί, από τους βασικούς πρωταγωνιστές έως και τους τελευταίους κομπάρσους, είναι όλοι τους εξαιρετικοί.
Η δεκαεξάχρονη Judy Garland στον ρόλο της Ντόροθυ, είναι εντυπωσιακή και αναμφισβήτητα κλέβει την παράσταση. Οι εξαιρετικές υποκριτικές της ικανότητες τόσο στις έντονα φορτισμένες της σκηνές όσο και στις κωμικές στιγμές της ταινίας, η αέρινη κίνησή της και η εκπληκτική ερμηνεία στα τραγούδια που ακούγονται από την μελωδική φωνή της, την κατέταξαν σε σταρ μεγάλου βεληνεκούς και της άνοιξαν διάπλατα τον δρόμο για μια λαμπρή καριέρα· μια καριέρα που δυστυχώς μπορεί να χαρακτηριστεί ως σύντομη καθώς, η δημοφιλής ηθοποιός πέθανε το 1969, σε ηλικία 47 ετών, από υπερβολική δόση ναρκωτικών ουσιών.
Επίσης εξαιρετικός είναι ο Frank Morgan στο ρόλο του Μεγάλου Μάγου αλλά και στους χαρακτήρες του καθηγητή Μάρβελ, του Θυρωρού της Σμαραγδένιας Πόλης, του Αμαξά και του Φρουρού.
Ο Ray Bolger, ο Jack Haley και ο Bert Lahr, δημιουργούν ένα υπέροχο και αξέχαστο κωμικό τρίο, που το χαρακτηρίζει μία απίστευτη χημεία, ερμηνεύοντας τους ρόλους του Σκιάχτρου και του Χανκ ο πρώτος, του Τενεκεδένιου Άνθρωπου και του Ζέκε ο δεύτερος, του Δειλού Λιονταριού και του Χίκορυ, ο τελευταίος.
Τέλος, υπέροχη είναι και η Margaret Hamilton, στον ρόλο της άσχημης Κακιάς Μάγισσας και στον παράλληλο ρόλο της στριφνής και στριμμένης, κυρίας Γκαλτς.
Τα γυρίσματα της ταινίας διήρκησαν έξι μήνες και ολοκληρώθηκαν έπειτα από πολλές αναποδιές, δυσκολίες, κακουχίες, ακόμα και τραυματισμούς που υπέστησαν οι ηθοποιοί καθώς, η δημιουργία όλων αυτών των εξωπραγματικών για την εποχή εφέ που χρησιμοποιήθηκαν, είχε σε πολλές περιπτώσεις δυσάρεστα επακόλουθα.
Πέρα από τα εφέ, το έργο των συντελεστών ήταν πολύ δύσκολο καθώς καθημερινά απαιτούνταν πολλές ώρες για το μακιγιάζ και το ντύσιμο των ηθοποιών, αφού τα κοστούμια ήταν πολύ περίπλοκα και δύσχρηστα.
Το συνολικό κόστος της παραγωγής έφτασε το αστρονομικό για την εποχή ποσό των 2.700.000 δολαρίων, ένα ποσό που μετά βίας εισέπραξαν οι παραγωγοί κατά την διάρκεια της πρώτης προβολής της ταινίας, αφού τα έσοδα τους με το ζόρι έφτασαν τα 3 εκατομμύρια. Το γεγονός αυτό όμως δεν εμπόδισε την ταινία να χαρακτηρισθεί σύντομα κλασική και να αγαπηθεί από εκατομμύρια κινηματογραφόφιλους σε όλο τον κόσμο.
Την βραδιά της τελετής των Βραβείων Όσκαρ του 1940, «Ο Μάγος του Οζ» βρέθηκε με 6 υποψηφιότητες στις κατηγορίες Καλύτερης Ταινίας, Φωτογραφίας, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης, Οπτικών Εφέ, Μουσικής Επένδυσης και Καλύτερου Τραγουδιού. Διακρίθηκε κατακτώντας δύο αγαλματίδια στις δύο τελευταίες κατηγορίες, της Καλύτερης Μουσικής (Herbert Stothart) και στην κατηγορία Καλύτερου Τραγουδιού για το "Over the Rainbow" που τόσο υπέροχα ερμήνευσε η Judy Garlan· ένα τραγούδι που από το 2004 βρίσκεται στο Νο1 της λίστας του Αμερικάνικου Ινστιτούτου Κινηματογράφου (AFI) με τα 100 καλύτερα κινηματογραφικά τραγούδια όλων των εποχών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας σχετικά με αυτήν την ανάρτηση