Ugetsu monogatari (1953)

Ελληνικός Τίτλος: Ουγκέτσου Μονογκατάρι
Κατηγορία: Δράμα, Φαντασίας
Σκηνοθεσία: Kenji Mizoguchi
Σενάριο: Akinari Ueda (Διηγήματα), Yoshikata Yoda, Matsutaro Kawaguchi (Σενάριο)
Πρωταγωνιστούν: Masayuki Mori, Machiko Kyo, Kinuyo Tanaka, Mitsuko Mito
Μουσική: Fumio Hayasaka
Φωτογραφία: Kazuo Miyagawa
Μοντάζ: Mitsuzo Miyata
Χώρα Παραγωγής: Ιαπωνία
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Διάρκεια: 96 min

Σ’ ένα χωριό της Ιαπωνίας τον 16ο αιώνα, εποχή κατά την οποία η χώρα συνταράσσεται από εμφύλιους πολέμους και βίαιες κοινωνικές μεταβολές, δύο άνδρες αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τις οικογένειες τους προκειμένου να ακολουθήσουν τις εμμονές τους και να κάνουν τα μεγαλεπήβολα όνειρά τους πραγματικότητα. Ο πρώτος, ο Γκεντζούρο, είναι ένας ικανότατος αλλά φτωχός αγγειοπλάστης που ονειρεύεται πλούτη και καλλιτεχνική δόξα ενώ ο δεύτερος, ο Τομπέι, θέλει να πολεμήσει και να γίνει ένας ένδοξος σαμουράι. Παρά τις αντιρρήσεις των γυναικών τους, οι δυο άνδρες φεύγουν από το χωριό, βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές τους και τις οικογένειές τους, με κατεύθυνση προς την πόλη.
Φτάνοντας εκεί, ο Γκεντζούρο, θα πουλήσει όλα του τα εμπορεύματα, θα κερδίσει πολλά χρήματα και ταυτόχρονα, θα πέσει θύμα της γοητείας μιας πριγκίπισσας που στην πραγματικότητα είναι ένα φάντασμα.
Παράλληλα ο Τομπέι, επωφελούμενος μιας περίεργης κατάστασης σε μια μάχη, θα χρισθεί σαμουράι καθώς όλοι θα νομίσουν ότι αυτός σκότωσε τον αρχηγό των αντιπάλων.
Όταν οι δύο άνδρες αποφασίσουν να γυρίσουν στο χωριό τους θα βρεθούν μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις αφού ο πρώτος, θα βρει την γυναίκα του και το παιδί του νεκρούς ενώ ο δεύτερος, θα ανακαλύψει ότι η γυναίκα του έγινε πόρνη εξαιτίας της δικής του εγκατάλειψης και των δεινών του πολέμου...

Το σενάριο της ταινίας βασίζεται σε δύο μικρές ιστορίες του Ιάπωνα συγγραφέα Ουέντα Ακινάρι, από την ομότιτλη συλλογή εννέα διηγημάτων που δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1776 και είχε ως βασικό της θέμα τα φαντάσματα.
Ο τίτλος της ταινίας σε ελεύθερη ελληνική απόδοση μεταφράζεται ως «Το χλωμό πρόσωπο της σελήνης μετά τη βροχή» -ένας απόλυτα ποιητικός τίτλος.
Όπως λοιπόν συνεπάγεται, η ταινία αποτελεί μία ιστορία φαντασίας, με ήρωες ανθρώπους και πνεύματα, δοσμένη όμως με ρεαλισμό και αληθοφάνεια, κινούμενη στα πλαίσια ενός ηθικολογικού μελοδράματος που σκιαγραφεί άριστα τα πάθη, τα όνειρα και τη μοίρα των ανθρώπων.
Το ταξίδι των δύο χωρικών προς την πόλη έχει σαν σκοπό το υλικό και εφήμερο κέρδος, ένα κέρδος που τελικά για τους ήρωες αποδεικνύεται όχι μόνο ανώφελο αλλά και καταστρεπτικό καθώς και οι δυο τους, πληρώνουν πολύ ακριβά το τίμημα της ματαιοδοξίας και της αλαζονείας τους.

Η σκηνοθεσία του Kenji Mizoguchi είναι κάτι παραπάνω από αριστουργηματική και λειτουργεί με καταλυτικό και ταυτόχρονο εκπληκτικό τρόπο, διατηρώντας την απόλυτη ισορροπία στις σκηνές που πραγματοποιείται η σύζευξη του πραγματικού με το φανταστικό.
Η κάμερά του κινείται και κινηματογραφεί εντελώς φυσικά και απλοϊκά, εστιάζοντας στον περιβάλλοντα χώρο αλλά και στην θέση που καταλαμβάνουν οι ηθοποιοί σε αυτόν.
Σημαντικότατο ρόλο σε όλο το εγχείρημα κατέχουν οι εξωτερικοί ήχοι και η εξαιρετική μουσική επένδυση της ταινίας που συνδυάζεται άψογα με την εικόνα, τονίζοντας τις δραματικές σκηνές αλλά και τις σκηνές του φανταστικού.
Επίσης εκπληκτική είναι και η ασπρόμαυρη φωτογραφία της ταινίας, και τέλος, όσον αφορά τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι υπέροχες, έχοντας πάντα βέβαια μια κάποια δόση υπερβολής, όπως συνηθίζεται άλλωστε στις περισσότερες ταινίες των περασμένων δεκαετιών, του Ιαπωνικού κινηματογράφου.

Το «Ουγκέτσου Μονογκατάρι» έκανε πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες του Τόκυο, στις 26 Μαρτίου του 1953 και έγινε σχεδόν αμέσως γνωστή στον Δυτικό Κόσμο, όπου και έγινε δέκτης ιδιαίτερων εγκωμιαστικών σχολίων από κριτικούς και κινηματογραφικούς σχολιαστές.
Το 1953 τιμήθηκε στο Κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας με τον "Αργυρό Λέοντα" ενώ το 1956, βρέθηκε υποψήφια για ένα Βραβείο Όσκαρ στην κατηγορία Καλύτερων Κοστουμιών για ασπρόμαυρη ταινία.
Σήμερα η ταινία θεωρείται το κορυφαίο δημιούργημα του Ιάπωνα Kenji Mizoguchi, και με ομόφωνη γνώμη πολλών καταξιωμένων θεωρητικών, σκηνοθετών και άλλων ανθρώπων του χώρου, ως μία από τις 10 καλύτερες και ομορφότερες ταινίες όλων των εποχών.