El laberinto del Fauno (2006)

Αγγλικός Τίτλος: Pan's Labyrinth
Ελληνικός Τίτλος: Ο Λαβύρινθος του Πάνα
Κατηγορία: Δράμα, Φαντασίας, Πολεμική
Σκηνοθεσία: Guillermo del Toro
Σενάριο: Guillermo del Toro
Πρωταγωνιστούν: Ivana Baquero, Sergi Lopez, Ariadna Gil, Maribel Verdu, Doug Jones
Μουσική: Javier Navarrete
Φωτογραφία: Guillermo Navarro
Μοντάζ: Bernat Vilaplana
Χώρα Παραγωγής: Μεξικό - Ισπανία
Χρώμα: Έγχρωμη
Διάρκεια: 119 min

Ισπανία, μέσα της δεκαετίας του ‘40. Ο εμφύλιος έχει τελειώσει με νίκη του φασιστικού καθεστώτος του Φράνκο αλλά οι αντίπαλες παρατάξεις βρίσκονται ακόμα σε πόλεμο καθώς οι αντάρτες έχουν πάρει τα βουνά της ισπανικής επαρχίας και επιχειρούν τακτικές επιθέσεις εναντίον των κυβερνητικών δυνάμεων.
Η Κάρμεν που βρίσκεται σε εγκυμονούσα κατάσταση, ταξιδεύει μαζί με την κορούλα της Οφήλια, για να συναντήσει τον σύζυγό της, τον σκληρό και κυνικό Λοχαγό Βιντάλ, ο οποίος είναι διοικητής ενός στρατοπέδου που αποτελεί την εφαλτήριο επιχειρήσεων εκκαθάρισης των γύρω περιοχών από τους επαναστάτες.
Ο Βιντάλ είναι ο δεύτερος σύζυγος της Κάρμεν και πατριός της εντεκάχρονης Οφήλια· ο πατέρας της πέθανε κατά την διάρκεια του εμφυλίου και η μητέρα της παντρεύτηκε τον λοχαγό λίγο καιρό αργότερα.
Η μικρή Οφήλια, μην αντέχοντας την μοναξιά και την ζοφερή πραγματικότητα  που την περιβάλλει, επηρεασμένη από τα παραμύθια που διαβάζει, φτιάχνει έναν δικό της κόσμο φανταστικό, με νεράιδες και μαγικά πλάσματα. Στον κόσμο αυτόν ανακαλύπτει έναν λαβύρινθο που έχει για φύλακα έναν μυθικό Φαύνο ο οποίος της αποκαλύπτει ότι είναι πριγκίπισσα και της αναθέτει κάποιες αποστολές.
Εν τω μεταξύ στον αληθινό κόσμο, η Κάρμεν έχει μια πολύ δύσκολη εγκυμοσύνη και οι επαναστάτες βρίσκονται σε συνεχή σύγκρουση με τον Λοχαγό Βιντάλ, που αναζητά τρόπους για την άμεση εξόντωσή τους...

Ο Μεξικάνος σκηνοθέτης Guillermo del Toro, με φόντο την μεταπολεμική Ισπανία του Φράνκο, δημιουργεί μία πολιτική αλληγορία μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, ισορροπώντας ανάμεσα στην πραγματικότητα και τη φαντασία.
Πλάθει μια παραμυθένια ιστορία και την εξιστορεί χρησιμοποιώντας την φαντασία ενός παιδιού που οφείλει αλλά δεν μπορεί να συμβιβαστεί με τα όσα αλλόκοτα συμβαίνουν στον αληθινό κόσμο που βρίσκεται γύρω του. Έτσι η μικρή Οφήλια, επινοεί τα δικά της σύμβολα και τους δικούς της μύθους φτιάχνοντας με το παιδικό της μυαλό ένα παραμύθι που όμως, δεν διαδραματίζεται σε έναν συνηθισμένο, χαρούμενο κόσμο ενός μικρού παιδιού, αλλά είναι μια αντανάκλαση του αληθινού περιβάλλοντος που ζει και δεν απέχει και πολύ σε σκληρότητα από τον εφιάλτη της πραγματικότητας. Οι ευφάνταστες και αποκρουστικές φιγούρες που ονειρεύεται δεν μπορούν να χαρακτηριστούν ως όμορφες, στοργικές και παραμυθένιες. Αποπνέουν όμως μια ελπίδα και οδηγούν σε μια διέξοδο, κάτι που στον αληθινό κόσμο δεν φαίνεται να υπάρχει πουθενά και για κανέναν. Ακόμα και στο τέλος που οι δυο κόσμοι σχεδόν ταυτίζονται και η συναρπαστική πλοκή φτάνει στην κορύφωσή της με μια άψογα σκηνοθετημένη σεκάνς μεγάλης συναισθηματικής φόρτισης, η μικρή Οφήλια προτιμά να δραπετεύσει στον δικό της φανταστικό κόσμο, ενώ ο θεατής προσγειώνεται στην ωμή και σκληρή πραγματικότητα.

Η φωτογραφία της ταινίας είναι εξαιρετική, σκοτεινή και μουντή στο μεγαλύτερο μέρος της, τονίζοντας την ατμόσφαιρα της εποχής που διαδραματίζεται η ιστορία, αλλά και με έντονα χρώματα που δημιουργούν μεγάλες αντιθέσεις προτρέποντας τον θεατή να ακολουθήσει την Οφήλια στις περιπέτειές της στον μαγικό κόσμο του Πάνα.
Εξίσου υπέροχα είναι τα σκηνικά και τα κοστούμια που αναπαριστούν άψογα την εποχή αλλά και τον φανταστικό κόσμο των ονείρων της μικρής Οφήλιας.
Σημαντικό ρόλο στην ταινία παίζουν και τα ειδικά εφέ. Μπορεί η χρήση τους να είναι φειδωλή αλλά είναι λειτουργικότατη. Ο συνδυασμός τους με το υπέροχο μακιγιάζ, κάνουν όλα αυτά τα μυστηριώδη πλάσματα που κάνουν την εμφάνισή τους στην οθόνη να μοιάζουν κάτι παραπάνω από αληθοφανή.
Επίσης υπέροχη είναι και η μουσική επένδυση. Εκεί που χρειάζεται είναι υποτονική κι άλλες στιγμές δυναμική και τρομακτική, ακολουθώντας έτσι τους ρυθμούς και την ατμόσφαιρα κάθε σκηνής.
Οι ερμηνείες του καστ είναι σε γενικές γραμμές αρκετά ικανοποιητικές. Κορυφαία είναι η ερμηνεία της γλυκύτατης δωδεκάχρονης Ivana Baquero, στον πρωταγωνιστικό ρόλο της μικρής Οφήλια. Το βλέμμα της έχει μια παιδική αθωότητα και ταυτόχρονα αποπνέει μια ενήλικη σιγουριά κάτι που την κάνει συμπαθή από την πρώτη κιόλας σκηνή.
Απαρατήρητη όμως δεν περνάει κι η παρουσία του Sergi Lopez, στο ρόλο του Λοχαγού Βιντάλ. Η ερμηνεία του ως κακός και απάνθρωπος στρατιωτικός χαρακτηρίζεται από δόσεις υπερβολής και αλήθειας.

Η αγγλική μετάφραση του πρωτότυπου ισπανικού τίτλου της ταινίας είναι «Pan's Labyrinth» και κατ' επέκταση η ελληνική μεταφορά του είναι «Λαβύρινθος του Πάνα», πουθενά όμως στην ταινία ο Φαύνος δε συστήνεται με το όνομα του μυθικού Πάνα. Μυθολογικά ο Φαύνος, είναι μία ρωμαϊκή θεότητα αντίστοιχη του περισσότερο γνωστού, ελληνικής προέλευσης τραγοπόδαρου θεού.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 11 Οκτωβρίου του 2006 στην Ισπανία. Η παγκόσμια προβολή της σημείωσε εισπρακτική επιτυχία ενώ είχε και έξι υποψηφιότητες στα Βραβεία Όσκαρ του 2007: Καλύτερης Ξενόγλωσσης ταινίας, Μουσικής, Πρωτότυπου Σεναρίου, Φωτογραφίας, Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης και Μακιγιάζ, αποσπώντας τελικά τρία βραβεία, στις τρεις τελευταίες προαναφερθείσες κατηγορίες.