Ελληνικός Τίτλος: Μπλέηντ Ράνερς: Ομάδες Εξόντωσης
Κατηγορία: Δράμα, Επιστημονικής Φαντασίας, Θρίλερ
Σκηνοθεσία: Ridley Scott
Σενάριο: Philip K. Dick (Μυθιστόρημα), Hampton Fancher, David Webb Peoples (Σενάριο)
Πρωταγωνιστούν: Harrison Ford, Rutger Hauer, Sean Young, Edward James Olmos, Daryl Hannah
Μουσική: Vangelis
Φωτογραφία: Jordan Cronenweth
Μοντάζ: Marsha Nakashima, Terry Rawlings
Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Χρώμα: Έγχρωμη
Διάρκεια: 117 min
Οι επικίνδυνες εργασίες στη Γη αλλά και στις αποικίες, γίνονται από ανδροειδή με ανθρώπινα εξωτερικά χαρακτηριστικά, τα ονομαζόμενα Replicants.
Για την διαφύλαξη της τάξης έχει συσταθεί μια ειδική αστυνομική μονάδα, οι Blade Runners, η οποία αναλαμβάνει την εξουδετέρωση των Replicants όταν αυτά γίνονται επικίνδυνα. Ο Deckard (Harrison Ford) είναι ένας Blade Runner που έχει αποσυρθεί αλλά καλείται να επανέλθει στη δράση όταν μια ομάδα από 5 μονάδες Nexus-6 (η πιο εξελιγμένη γενιά Replicant με νοημοσύνη το ίδιο υψηλή με έναν μέσο άνθρωπο) γνωρίζοντας ότι η διάρκεια ζωής τους είναι μόνο τέσσερα χρόνια, δραπετεύουν από μια αποικία και έρχονται στο Los Angeles, αναζητώντας τον κατασκευαστή τους για να του ζητήσουν να δώσει παράταση στην ζωή τους.
Σύντομα όμως, όταν ο Deckard έρθει σε επαφή με τα Replicants, θα αναγκαστεί να επαναπροσδιορίσει τις αξίες του και τις απόψεις του περί διαχωρισμού ζωντανού και τεχνητού, δημιουργού και δημιουργήματος...
Η ταινία είναι εμπνευσμένη από το μυθιστόρημα του παγκοσμίως αναγνωρισμένου συγγραφέα βιβλίων επιστημονικής φαντασίας, Philip K. Dick (1928-1982), «Do androids dream of Electric Sheep?» που εκδόθηκε το 1968. Στην Ελλάδα το βιβλίο κυκλοφόρησε με τον τίτλο «Το ηλεκτρικό πρόβατο».
Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι ο συγγραφέας πέθανε από εγκεφαλικό επεισόδιο τον Μάρτιο του 1982, λίγο πριν την ολοκλήρωση των γυρισμάτων της ταινίας.
Στο βιβλίο του ο Dick, θίγει το πρόβλημα της σχέσης δημιουργού - δημιουργήματος, αντιστοιχίζοντας τις σχέσεις θεού - ανθρώπου, με ένα υπέροχο και βαθύ φιλοσοφικό τρόπο. Η ταινία παραμένει πιστή στις απόψεις του συγγραφέα, στην ατμόσφαιρα, την αυθεντικότητα των χαρακτήρων και γενικότερα στους ουσιαστικούς προβληματισμούς του Dick. Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια ταινία επιστημονικής φαντασίας που παρουσιάζει σε ένα σκοτεινό, δυσοίωνο μέλλον, μια κοινωνία τραγικά παρακμασμένη και ασχολείται ξεκάθαρα με μεγάλα φιλοσοφικά και υπαρξιακά ζητήματα.
Ο σκηνοθέτης Ridley Scott αντλώντας πολλά στοιχεία σε επίπεδο αισθητικής, ατμόσφαιρας και αφήγησης από τα φιλμ νουάρ του παρελθόντος, κατόρθωσε να δημιουργήσει μια πολύ ξεχωριστή ταινία. Πρόκειται για ένα μείγμα έγχρωμου νουάρ και φουτουριστικής περιπέτειας, σε μια κλειστοφοβική ατμόσφαιρα με σκοτεινό φωτισμό, έντονες σκιές, διάχυτη μελαγχολία, μυστήριο και παράδοξες γωνίες λήψεων.
Τα ντεκόρ με τα μαγευτικά χρώματα είναι αξεπέραστα μοναδικά και είναι ένα από τα χαρακτηριστικά στοιχεία της ταινίας. Η εμπνευσμένη αρχιτεκτονική της πόλης (θυμίζει έντονα το «Metropolis» του Lang), το θλιβερό, βροχερό τοπίο, πνιγμένο στις αναθυμιάσεις και στην φθορά, οι φωτεινές διαφημίσεις νέον που αναβοσβήνουν συνεχώς και τα ιπτάμενα ταξί που διασχίζουν τον μαύρο ουρανό, είναι μερικές εκπληκτικές αλλά και ταυτόχρονα εφιαλτικές εικόνες, που χαρακτηρίζουν πλήρως την απαισιόδοξη και κυνική ματιά του σκηνοθέτη πάνω στο αινιγματικό και άγνωστο μέλλον.
Η σκηνοθεσία είναι ευφυής και ορισμένες σκηνές μένουν στον θεατή αξέχαστες. Για παράδειγμα η σκηνή όπου ο Tyrel (Joe Turkel), ο δημιουργός των Replicants, υποστηρίζει ότι δεν υπάρχει τρόπος να βοηθήσει τα ανδροειδή να ζήσουν περισσότερο απ’ όσο καθορίζει η ημερομηνία λήξης τους και ο αρχηγός τους τον δολοφονεί είναι καταπληκτική -αναλογικά είναι σαν να σκοτώνει ο άνθρωπος τον Θεό, ή ένα παιδί τον πατέρα του. Το σύστημα εξακρίβωσης για το αν κάποιος είναι άνθρωπος ή Replicant είναι επίσης εντυπωσιακό. Και φυσικά η υπέροχη σκηνή της ταινίας, όταν πεθαίνει ο αρχηγός των Replicants και ταυτόχρονα αφήνει ένα λευκό περιστέρι να πετάξει, υποδηλώνοντας έτσι ότι ελευθερώνεται η ψυχή του.
Για το ατμοσφαιρικό, σκοτεινό κλίμα της ταινίας, βοηθάει κατά πολύ η φωτογραφία του Jordan Cronenweth και η εξαιρετική, βραβευμένη ηλεκτρονική μουσική του Βαγγέλη Παπαθανασίου που συνοδεύει έξοχα τις σκηνές και βοηθάει στο μέγιστο την κορύφωση της δράσης .
Στον ρόλο του Deckard, μια κλασσική φιγούρα ντετέκτιβ, ο Harrison Ford, σε μια ερμηνεία που θα σημαδέψει την μετέπειτα πορεία του και θα τον καθιερώσει σε μια από της κορυφαίες θέσεις του κινηματογραφικού στερεώματος.
Αριστουργηματική είναι και η ερμηνεία του Rutger Hauer, στο πολύπλοκο ρόλο του Batty, ενός από τα ανδροειδή, ενώ πολύ καλοί επίσης είναι και οι υπόλοιποι συμμετέχοντες.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 25 Ιουνίου του 1982, με κόστος παραγωγής τα 28 εκατομμύρια δολάρια, αλλά δεν επέφερε τις αναμενόμενες εισπράξεις. Κυριότεροι λόγοι γι’ αυτό ήταν κατά πρώτον η σχεδόν ταυτόχρονη κυκλοφορία του «Blade Runner» με το «The Thing» του Carpenter και τον «ΕΤ» του Steven Spielberg, που εκείνο το καλοκαίρι σάρωσε τα ταμεία και κατά δεύτερον ότι η ταινία στα διαφημιστικά σποτ, προβλήθηκε σαν ταινία επιστημονικής φαντασίας δράσης και ειδικών εφέ. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να απογοητεύσει το κοινό γιατί δεν είχε ούτε τόσο εντυπωσιακά εφέ, ούτε τόσο έντονη δράση. Κατηγορήθηκε επίσης ως πολύ αργή και υπερβολικά περίπλοκη.
Οι παραγωγοί φανερά δυσαρεστημένοι αποφάσισαν να μοντάρουν ξανά το έργο και να του αλλάξουν φινάλε. Κι αυτό όμως αποδείχτηκε άδικος κόπος.
Με το πέρασμα του χρόνου όμως, η ταινία απέκτησε φανατικούς οπαδούς. Οι κριτικοί που αρχικά την αποδοκίμασαν, λόγω της αυξανόμενης δημοτικότητας της επιχείρησαν να τη δουν από άλλη οπτική γωνία αναγνωρίζοντας την ιδιαίτερη αισθητική της και τα σοβαρότατα φιλοσοφικά ερωτήματα που θέτει. Έτσι η δημιουργία του Ridley Scott θεωρείται πλέον cult, όχι μόνο από τους φίλους της Επιστημονικής Φαντασίας, αλλά και από το ευρύτερο κοινό, το οποίο την κατατάσσει ψηλά στις λίστες με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Το 1993 κυκλοφόρησε η επίσημη εκδοχή του σκηνοθέτη (Director΄s Cut) με προσθήκη κάποιων κομμένων αρχικά σκηνών. Δεκατρία χρόνια μετά, με τον ερχομό της υψηλής ευκρίνειας, το αρνητικό του φιλμ υπέστη νέα επεξεργασία και ο σκηνοθέτης διόρθωσε μέρη που κατά την γνώμη του επιδέχονταν βελτιώσεις. Έτσι προέκυψε το "Blade Runner: The Final Cut".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας σχετικά με αυτήν την ανάρτηση