Suspiria (1977)

Ελληνικός Τίτλος: Σουσπίρια
Κατηγορία: Τρόμου, Φαντασίας
Σκηνοθεσία: Dario Argento
Σενάριο: Dario Argento, Daria Nicolodi
Πρωταγωνιστούν: Jessica Harper, Stefania Casini, Alida Valli, Joan Bennett, Flavio Bucci
Μουσική: “Goblin”, Dario Argento
Φωτογραφία: Luciano Tovoli
Μοντάζ: Franco Fraticelli
Χώρα Παραγωγής: Ιταλία
Χρώμα: Έγχρωμη

Διάρκεια: 98min

Η Suzy Bannion (Jessica Harper), μια όμορφη νεαρή Αμερικανίδα  ταξιδεύει από τη Νέα Υόρκη στη Γερμανία, προκειμένου να συνεχίσει ως εσώκλειστη τις σπουδές της στον χορό, σε μια διεθνούς φήμης ιδιωτική σχολή.
Η άφιξή της γίνεται αργά το βράδυ, κατά την διάρκεια μιας δυνατής καταιγίδας αλλά προς μεγάλης της έκπληξης, δεν γίνεται δεκτή η είσοδός της στον χώρο της σχολής. Ταυτόχρονα γίνεται μάρτυρας ενός πολύ περίεργου περιστατικού, βλέποντας μια κοπέλα να εγκαταλείπει το οίκημα σε κατάσταση παραφροσύνης. Η ίδια αναγκάζεται να περάσει τη νύχτα σε κάποιο ξενοδοχείο της πόλης.
Το πρωί της επομένης, κατά την παρουσία της πλέον μπροστά στην διευθύντρια της σχολής, Madame Blanc (Joan Bennett), μαθαίνει ότι η κοπέλα που εγκατέλειψε το προηγούμενο βράδυ την σχολή, βρέθηκε δολοφονημένη.
Η Suzy εγκαθίσταται στην σχολή, αλλά σύντομα καταλαβαίνει ότι η προσαρμογή της θα είναι πολύ δύσκολη καθώς, έχει να αντιμετωπίσει την αυταρχική καθηγήτρια Μiss Tunner (Alida Valli) και την περίεργη συμπεριφορά των περισσοτέρων εκ των συμμαθητριών της.
Επίσης, μια σειρά από παράξενα περιστατικά που λαμβάνουν χώρα, ενισχύουν τις ανησυχίες της, ενώ το μόνο άτομο που στέκεται δίπλα της είναι η Sara (Stefania Casini), μια συμφοιτήτριά της η οποία της αποκαλύπτει και μερικά από τα μυστικά της ακαδημίας...

Έτος 1997 και ο αξιόλογος Ιταλός σκηνοθέτης Dario Argento, κινηματογραφεί το «Suspiria», μια ταινία μεταφυσικού τρόμου ιδιαίτερης αισθητικής, με ιδιάζοντες φωτισμούς, περιπλανήσεις της κάμερας σε δαιδαλώδεις διαδρόμους, κλειστοφοβική ατμόσφαιρα και εφιαλτική μουσική· μια ταινία που αναβιώνει το είδος των ταινιών θρίλερ και η οποία από πολλούς θεωρείται, ως μία από τις καλύτερες του είδους της.
Όλα τα σκηνικά, άκρως ιδιότυπα, μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή και αναδεικνύουν με ξεχωριστό τρόπο, επιβλητικότητα και αποξένωση. Τα έντονα χρώματα, ειδικά το κόκκινο και το μπλε, κάνουν παντού αισθητή την παρουσία τους, και σε συνδυασμό με τους ιδιαίτερα πρωτοποριακούς φωτισμούς, δημιουργούν άψογες σουρεαλιστικές εικόνες. Την υπέροχη φωτογραφίας της ταινίας επιμελήθηκε ο Luciano Tovoli, που μετά από απαίτηση του σκηνοθέτη, χρησιμοποίησε την ξεπερασμένη τεχνική του “Technicolor” προκειμένου να υπάρχει πιο έντονο κοντράστ και να αναδεικνύεται με αυτόν τον τρόπο μια υπερφυσική αίσθηση.
Πάνω απ’ όλα όμως, αυτό που πραγματικά ξεχωρίζει, είναι η μουσική υπόκρουση που παίζει στο διαπασών και στοιχειώνει την ατμόσφαιρα. Ο Dario Argento, ανέθεσε την σύνθεση για το μουσικό θέμα της ταινίας του στα μέλη του Ιταλικού ροκ συγκροτήματος "Goblin", με τους οποίους είχε συνεργαστεί και στο παρελθόν. Συμμετέχοντας ενεργά και ο ίδιος στην εγγραφή του soundtrack, το εμπλούτισε με απόκοσμα φωνητικά που περιλαμβάνουν από αναστεναγμούς και κραυγές μέχρι ακατανόητες φράσεις. Το αποτέλεσμα που προέκυψε ήταν αριστουργηματικό και αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα καλύτερα και κλασικότερα soundtrack στην ιστορία του κινηματογράφου.

Στο «Suspiria», πέρα από τα προαναφερόμενα, οι σεκάνς όλων των φόνων είναι υπέροχες και αν υπήρχε μια πιο ουσιαστική πλοκή, με πιο καλοσχεδιασμένη εξέλιξη των χαρακτήρων και λίγο καλύτερες ερμηνείες από το καστ, θα μιλάγαμε για ένα αξεπέραστο κινηματογραφικό αριστούργημα.
Το υποτυπώδες σενάριο έγραψε ο ίδιος ο σκηνοθέτης σε συνεργασία με την ηθοποιό και σύντροφό του για αρκετά χρόνια, Daria Nicolodi, πρωταγωνίστρια της προηγούμενης και επίσης πολύ καλής ταινίας του, «Deep Red» (1975). Η ιστορία είναι εμπνευσμένη από μια συλλογή διηγημάτων του Άγγλου λογοτέχνη Thomas De Quincey, που πρωτοκυκλοφόρησε το 1845 με τον τίτλο “Suspiria de Profundis” (Sighs from the Depths - Στεναγμοί από τα Βάθη) και πιο συγκεκριμένα από την ενότητα “Levana and Our Ladies of Sorrow” (Η Λεβάνα και οι Κυρίες της Θλίψης).
To «Suspiria» αποτελεί το πρώτο μέρος μιας άτυπης τριλογίας του Ιταλού σκηνοθέτη με θέμα τη μαγεία. Οι επόμενες ταινίες της τριλογίας αυτής ήταν το «Inferno» (1980) και το «Mother Of Tears» (2007).

Η ταινία κυκλοφόρησε την 1η Φεβρουαρίου του 1977 και σημείωσε μεγάλη επιτυχία όπου κι αν προβλήθηκε. Αγαπήθηκε αμέσως από τη μεγαλύτερη μερίδα των κριτικών και εκθειάστηκε κυρίως για το εικαστικό της κομμάτι.
Σήμερα, τέσσερεις δεκαετίες αργότερα, η ταινία θεωρείται cult και αποτελεί το σημαντικότερο δείγμα της Ιταλικής σχολής τρόμου, αλλά και ένα από τα μεγαλύτερα και πιο αξιόλογα επιτεύγματα του ευρωπαϊκού κινηματογράφου.
Το περιεχόμενο και η εικόνα της έγιναν αντικείμενο πολλαπλών αναλύσεων και στα χρόνια που ακολούθησαν από την πρώτη της κυκλοφορία, ενέπνευσε και επηρέασε μεγάλο αριθμό σκηνοθετών του φανταστικού κινηματογράφου.
Ίσως στις μέρες μας κάποιες από τις σκηνές τρόμου που περιέχει, να φαντάζουν μη αληθοφανείς και σε κάποιες περιπτώσεις αστείες, αυτό όμως είναι κάτι που δεν μειώνει καθόλου την αξία της.
To «Suspiria» σηματοδότησε και το τέλος της κινηματογραφικής καριέρας της μεγάλης Αμερικανίδας ηθοποιού Joan Bennett, η οποία μάλιστα το 1978, ήταν υποψήφια για ένα βραβείο Saturn για την ερμηνεία της ως Madame Blanc.
Το "Entertainment Weekly" έχει κατατάξει την ταινία στη 18η θέση, ανάμεσα στις καλύτερες 25 πιο τρομακτικές ταινίες όλων των εποχών, αναφέροντας πως "περιέχει την πλέον μοχθηρή σκηνή δολοφονίας που έχει ποτέ κινηματογραφηθεί", ενώ το περιοδικό "Empire" την κατατάσσει στην θέση Νο45 στη λίστα του με τις 100 καλύτερες ταινίες του παγκόσμιου κινηματογράφου.