Scarlet Street (1945)

Ελληνικός Τίτλος: Η Σκύλα
Κατηγορία: Δράμα, Νουάρ
Σκηνοθεσία: Fritz Lang
Σενάριο: Georges de La Fouchardière, André Mouézy-Éon (μυθιστόρημα), Dudley Nichols (σενάριο)
Πρωταγωνιστούν: Edward Robinson, Joan Bennett, Dan Duryea
Μουσική: Hans J. Salter
Φωτογραφία: Milton R. Krasner
Μοντάζ: Arthur Hilton
Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Διάρκεια: 103 min

Ο μεσήλικας Κρίστοφερ Κρος (Edward Robinson) είναι ένας ευσυνείδητος ταμίας που εργάζεται επί 25 χρόνια στην ίδια τράπεζα. Είναι ένα ντροπαλό και υποταγμένο ανθρωπάκι που η μόνη του διασκέδαση είναι η ζωγραφική, με την οποία ασχολείται μόνο κάθε Κυριακή στον ελεύθερο χρόνο του, κάτω από την συνεχή μουρμούρα της αυταρχικής γυναίκας του, Αντέλ.
Μια βροχερή νύχτα ο Κρις, περπατώντας στην οδό Σκάρλετ, βλέπει κάποιον να επιτίθεται και να χτυπάει μια νεαρή γυναίκα, την Κίτι (Joan Bennett). Τότε επεμβαίνει ηρωικά και αφού χτυπάει τον άγνωστο άντρα με την ομπρέλα του, εκείνος τρέπεται σε φυγή.
Μετά το περιστατικό ο Κρις και η σαγηνευτική Κίτι πάνε για ένα ποτό όπου εκεί κατά την αρχική τους συζήτηση παρερμηνεύονται αρκετά πράγματα, καθώς ο Κρις ντρέπεται να της πει ότι εργάζεται ως ταμίας και η Κίτι τον περνάει για πετυχημένο ζωγράφο και έτσι αποφασίζει να τον εκμεταλλευτεί. Του πλασάρεται ως μια καλή κοπέλα, άνεργη ηθοποιός στο επάγγελμα κι αυτός, που έχει ανάγκη να ξεφύγει από την μίζερη ζωή του, την πιστεύει και την ερωτεύεται.
Οι συναντήσεις τους είναι πλατωνικές αλλά η Κίτι, με την παρότρυνση του εραστή της του Τζόνι (Dan Duryea), που δεν είναι άλλος από τον άνδρα που την χτύπαγε στην οδό Σκάρλετ, αρχικά αποσπάει από τον Κρις ένα μεγάλο μέρος χρημάτων και έπειτα τον πείθει να της νοικιάσει κι ένα διαμέρισμα, με την πρόφαση να το μετατρέψουν σε ατελιέ για τα έργα του.
Στη συνέχεια η εκμετάλλευση γίνεται εντονότερη και ο Κρίς μεταβάλλεται σε απόλυτο θύμα της Κίτι και του μικροαπατεώνα εραστή της. Οι δυο τους δεν θα διστάσουν να καπηλευτούν τη δουλειά, την πνευματικότητα, τα συναισθήματα και ολόκληρο το «είναι» του, με ενστικτώδη κυνισμό. Για το χατίρι της Κίτι ο Κρός, θα γίνει καταχραστής, θα χάσει τη δουλειά και τη αξιοπρέπεια του, θα διαλύσει την όποια οικογένεια είχε και θα βιώσει την πλήρη ταπείνωση. Λίγο αργότερα όμως, όταν θα έρθει η ώρα των αποκαλύψεων, τα πράγματα θα έχουν τραγική κατάληξη για όλους…

Η υπέροχη αυτή ταινία του Fritz Lang, αποτελεί μια πολύ επιτυχημένη διασκευή μιας γαλλικής ταινίας του 1931, του επίσης σημαντικότατου σκηνοθέτη Jean Renoir, που έφερε τον τίτλο «La Chienne» (Η Σκύλα). Η ιστορία, βασίζεται στο μυθιστόρημα των Georges de La Fouchardière και André Mouézy-Éon, το οποίο στη συνέχεια έγινε και θεατρικό έργο.
Ο Fritz Lang, ένας εκ των βασικών εκπροσώπων του γερμανικού εξπρεσιονισμού, με το «Scarlet Street» αποδεικνύει για άλλη μια φορά, ότι μπορεί να ελίσσεται άψογα, χωρίς κανένα πρόβλημα ανάμεσα σε διαφορετικά κινηματογραφικά είδη, χαρίζοντας όμως πάντα, αξιόλογο αισθητικό αποτέλεσμα.
Με την αναμφισβήτητη συνδρομή του σεναριογράφου Dudley Nichols, ο Γερμανός σκηνοθέτης, απομακρύνεται κατά πολύ από την σατυρική ταινία του Renoir, και χρησιμοποιώντας εξπρεσιονιστικούς φωτισμούς, πλάθει μια μυστηριακή ατμόσφαιρα μπερδεύοντας το φιλμ-νουάρ με το ψυχολογικό θρίλερ, με το τελικό αποτέλεσμα να είναι ένα κλασικό ερωτικό δράμα που περιέχει δόσεις μυστηρίου αλλά και αστυνομικού σασπένς.

Το πρωταγωνιστικό τρίο είναι εκπληκτικό με κορυφαίο τον Edward Robinson, ο οποίος βοηθούμενος από το πρόσωπο και το σωματότυπό του, δίνει μια εξαιρετική ερμηνεία στον κεντρικό ρόλο του Κρις, ενός φαινομενικά άκακου ανθρωπάκου, που όμως ο καταπιεσμένος του ανδρισμός και τα συσσωρευμένα μέσα του απωθημένα, εξωτερικεύονται με επιθετικά και φονικά χαρακτηριστικά.
Η όμορφη Joan Bennett, ερμηνεύει άψογα τον ρόλο της Κίτι, μιας επίσης φαινομενικά ισχυρής και αλαζονικής γυναίκας, που ουσιαστικά δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα αδύναμο και ανασφαλές πλάσμα που έχει ανάγκη από ένα ισχυρό αρσενικό δίπλα της.
Τέλος, πολύ καλός είναι και ο Dan Duryea, στον ρόλο του δήθεν σκληρού άνδρα που διακατέχεται από μια αβάσταχτη ελαφρότητα, η οποία γίνεται και η αιτία για να τον κάνει το εξιλαστήριο θύμα της ιστορίας.
Αναφορά θα πρέπει να γίνει στο γεγονός ότι ένα χρόνο πριν ο Fritz Lang, είχε γυρίσει με τους ίδιους πρωταγωνιστές την ταινία «The Woman in the Window» (Η γυναίκα της βιτρίνας) η οποία είχε μία παρεμφερή ιστορία. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι οι δύο αυτές ταινίες αποτελούν ένα θεματικό δίπτυχο πάνω στο ξεμυάλισμα ενός μεσήλικα από μια νεαρή όμορφη γυναίκα και τις συνέπειες που προκύπτουν από αυτό.

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις 28 Δεκεμβρίου του 1945, αλλά πριν ανεβεί στις αμερικανικές κινηματογραφικές αίθουσες πέρασε από την καθιερωμένη τότε λογοκρισία του Χόλυγουντ, όπου και προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων για την ηθική του στάση απέναντι στο νόμο.
Κατά την αρχική δημιουργία του Lang, στο τέλος ο πραγματικός “ένοχος” του εγκλήματος που είχε διαπραχθεί έμενε εντελώς ατιμώρητος κι αυτό ήταν ένα γεγονός που σοκάριζε, καθώς καμία αμερικάνικη ταινία μέχρι τότε δεν άφηνε ατιμώρητο έγκλημα. Έτσι ο σκηνοθέτης υποχρεώθηκε να αλλάξει το τέλος του, προσθέτοντας κάποιες σκηνές που έκαναν το φινάλε κάπως πιο ηθικοπλαστικό και μείωσαν -έστω και λίγο- τον αμοραλισμό της ταινίας.