Reservoir Dogs (1992)


Ελληνικός Τίτλος: Αδέσποτα Σκυλιά
Κατηγορία: Έγκλημα, Δράμα, Θρίλερ
Σκηνοθεσία: Quentin Tarantino
Σενάριο: Quentin Tarantino
Πρωταγωνιστούν: Harvey Keitel, Tim Roth, Michael Madsen, Steve Buscemi, Chris Penn
Φωτογραφία: Andrzej Sekula
Μοντάζ: Sally Menke
Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Χρώμα: Έγχρωμη
Διάρκεια: 99 min


Μια ομάδα αποτελούμενη από έξι άνδρες, καλούνται από τον Joe Cabot, ένα αφεντικό του οργανωμένου εγκλήματος, για να εκτελέσουν μια ληστεία σε ένα εργαστήριο επεξεργασίας διαμαντιών. Οι άνδρες αυτοί είναι τελείως άγνωστοι μεταξύ τους και για ονόματα χρησιμοποιούν το όνομα κάποιου χρώματος - ο κύριος Μπλε, ο κύριος Ροζ, ο κύριος Λευκός...
Το σχέδιο μοιάζει τέλειο καθώς μετά το χτύπημα οι άνδρες θα βρεθούν σε ένα καθορισμένο σημείο συνάντησης, θα πληρωθούν και μετά θα εξαφανιστούν χωρίς να γνωρίζει ο ένας την κατεύθυνση του άλλου και έτσι μ’ αυτόν τον τρόπο κανείς δεν θα μπορεί να καρφώσει κανέναν.
Η ληστεία εκτελείται αλλά η αστυνομία φτάνει στο χώρο πολύ πιο γρήγορα απ’ ότι είχαν υπολογίσει οι κακοποιοί βάσει του σχεδίου. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί πανικός και να επακολουθήσει ανταλλαγή πυροβολισμών ανάμεσα στους ληστές και τους αστυνομικούς. Θύματα πέφτουν αστυνομικοί, ένας εκ των ληστών, αλλά και αθώοι πολίτες. Μετά από καταδίωξη τέσσερις από τους άνδρες διαφεύγουν μαζί με τα κλοπιμαία και κατευθύνονται προς την αποθήκη που έχει οριστεί ως σημείο συνάντησης. Εκεί προσπαθούν να κρατήσουν στη ζωή έναν από τους συντρόφους τους που έχει τραυματιστεί βαριά, ενώ παράλληλα αναλύουν τα γεγονότα, προκειμένου να ανακαλύψουν ποιος κρύβεται πίσω από την έγκαιρη επέμβαση των αστυνομικών. Το γεγονός ότι δεν γνωρίζονταν από παλιά εγείρει τις υποψίες, αλλάζει διαρκώς τις ισορροπίες και οδηγεί σε εκρήξεις θυμού και σε ακραίες πράξεις βίας...


Το εντυπωσιακό σεναριακό και σκηνοθετικό κινηματογραφικό ντεμπούτο του Quentin Tarantino στην μεγάλη οθόνη, είναι μια ταινία που περιγράφει άλλοτε με μελανά χρώματα και πολύ αίμα, άλλοτε με σαρκασμό και μακάβριο χιούμορ κι άλλοτε με βρισιές και οριακές σκηνές βίας, τον κόσμο των εγκληματιών, διαμέσου του απόηχου μιας κατά κάποιο τρόπο, αποτυχημένης ληστείας που εκτέλεσε μια οργανωμένη συμμορία.
Η κεντρική ιδέα της ιστορίας είναι πολύ απλή αλλά ο Tarantino, με ένα καταπληκτικό τρόπο, απογυμνώνει και ξεμπροστιάζει τους χαρακτήρες του και μας δίνει τη δυνατότητα να δούμε το είδος από μια άλλη, πιο φρέσκια, πιο άγρια και πολύ πιο ενδιαφέρουσα οπτική γωνία.
Η μη γραμμική αφήγηση που χρησιμοποιείται για την εξιστόρηση των γεγονότων που προηγήθηκαν πριν την ληστεία, γίνεται με τρόπο αριστοτεχνικό, έτσι ώστε τα flashback να μπαίνουν ακριβώς στην κατάλληλη στιγμή και με τη βοήθεια του εξαιρετικού μοντάζ δεν μπερδεύουν καθόλου τον θεατή. Με εξαιρετικό τρόπο γίνεται και η χρήση της μουσικής με ακούσματα από την δεκαετία του ’70.
Οι απολαυστικές σκηνές είναι πάμπολλες με κυριότερη και πιο κλασσική αυτήν κατά την οποία ο Mr. Blonde (Michael Madsen) ακούει στο ραδιόφωνο και τραγουδάει το “Stuck in the Middle with You” καθώς επιδίδεται στον βασανισμό του άτυχου αστυνομικού που έπεσε στα χέρια του.


Το cast είναι άψογο και οι ηθοποιοί που το απαρτίζουν υποδύονται τους ρόλους τους σαν  να δείχνουν τους ίδιους τους τούς εαυτούς, με τον Harvey Keitel να παίρνει τα πρωτεία, αλλά και τον Michael Madsen να δίνει τον καλύτερό του εαυτό, ενώ ο Tim Roth και ο Steve Buscemi είναι κάτι παραπάνω από απολαυστικοί. Όλοι τους καταφέρνουν με πολύ μεγάλη άνεση και φινέτσα να εναλλάσσουν δραματικές και κωμικές πτυχές των χαρακτήρων τους, ανάλογα με το τι απαιτείται σε κάθε περίπτωση. Είναι σκληροί, ευέξαπτοι και κανένας τους δεν είναι διατεθειμένος να υποχωρήσει. Ανταλλάσσουν λόγια βάρια, κουνούν απειλητικά τα όπλα τους και τα αποτελέσματα είναι μοιραία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας δεν εκφέρεται ούτε μια λέξη από γυναίκειο στόμα και η μοναδική γυναίκα που εμφανίζεται, πέφτει νεκρή στη στιγμή.
Άλλο χαρακτηριστικό άξιο αναφοράς είναι οι ανεκτίμητοι μονόλογοι με τις καυστικές ατάκες και η μοναδική ικανότητα που επιδεικνύει ο Tarantino, στο να μεταμορφώνει τον πιο απλό και αδιάφορο διάλογο σε ένα ρεσιτάλ ρυθμικής ανταλλαγής σπιρτόζικου χιούμορ, σαρκασμού και εξυπνάδας, που κυριολεκτικά μαγνητίζει τον θεατή. Η εναρκτήρια σεκάνς στο εστιατόριο, με τους συμμορίτες να καβγαδίζουν για το ποια είναι η πραγματική σημασία του “Like a Virgin” της Madonna, ή την αξία και τον λόγο ύπαρξης του φιλοδωρήματος, είναι πραγματικά εμπνευσμένη.


Το «Reservoir Dogs» κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 1992 κι ενώ δεν γνώρισε μεγάλη επιτυχία στην αρχική έξοδό του στις αίθουσες, έγινε σύντομα κλασικό αντικείμενο λατρείας του εναλλακτικού κοινού στο βίντεο & DVD, για να πάρει θέση ως μια σημαντική cult ταινία, ενώ ταυτόχρονα θεωρείται και ένα από τα κινηματογραφικά έργα που είχαν σημαντική επίδραση στη νεότερη γενιά σκηνοθετών δημιουργώντας δικιά του σχολή.
Οι υποστηρικτές της ταινίας μίλησαν για έναν νέο-μοντέρνο τρόπο κινηματογραφικής γραφής και για έναν ανήσυχο δημιουργό που εκφράζεται με ακραίο ρεαλισμό. Άλλοι στάθηκαν επιφυλακτικοί απέναντι στο εγχείρημα, θεωρώντας το απλώς σαν μια επιδειξιομανία που δεν οδηγεί πουθενά και σύντομα θα ξεχαστεί, κάτι που φυσικά δεν συνέβη.








Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Αφήστε το σχόλιό σας σχετικά με αυτήν την ανάρτηση