Αγγλικός Τίτλος: Aguirre, the Wrath of God
Ελληνικός Τίτλος: Αγκίρε, η Μάστιγα του Θεού
Κατηγορία: Περιπέτεια, Δράμα
Σκηνοθεσία: Werner Herzog
Σενάριο: Werner Herzog
Πρωταγωνιστούν: Klaus Kinski, Ruy Guerra, Helena Rojo, Del Negro, Peter Berling
Μουσική: Popol Vuh
Φωτογραφία: Thomas Mauch
Μοντάζ: Beate Mainka-Jellinghaus
Χώρα Παραγωγής: Δυτική Γερμανία
Χρώμα: Έγχρωμη
Διάρκεια: 93 min
Εξαιτίας των πολύ αντίξοων συνθηκών, ο Pizarro επανδρώνει μία νέα αποστολή που αποτελείται από σαράντα άτομα, προς ανεύρεση τροφίμων και πληροφοριών για την πόλη του Ελ Ντοράντο. Η ομάδα αυτή θα έχει μια εβδομάδα καιρό για να επιστρέψει, ενώ σε αντίθετη περίπτωση θα θεωρηθεί χαμένη.
Αρχηγός αυτής της αποστολής στέφεται ο Don Pedro de Ursua, ο οποίος ταξιδεύει με την σύντροφό του Inez. Υπαρχηγός της ομάδας ορίζεται ο Don Lope de Aguirre, ένας πολύ φιλόδοξος και μεγαλομανής στρατηλάτης, που ταξιδεύει με την νεαρή κόρη του, την Flores. Πέρα από τις δυο γυναίκες, την ομάδα συμπληρώνουν ο Don Fernando de Guzman ένας ευγενής που αντιπροσωπεύει το Ισπανικό στέμμα, Ισπανοί στρατιώτες, Ινδιάνοι- δούλοι, ένας νέγρος και ένας ιερέας, ο Αδελφός Gaspar de Carvajal.
Η νέα ομάδα ξεκινά το παράτολμο ταξίδι της στο Αμαζόνιο και πολύ σύντομα ο Aguirre, χρησιμοποιώντας ύπουλα μέσα, αναλαμβάνει την αρχηγία οδηγώντας σταδιακά τους άνδρες του στον αφανισμό και στην τρέλα, με εφόδια την εξουθένωση, την πείνα, το φόβο των Ινδιάνων, αλλά και τη λαχτάρα του χρυσού...
Πρόκειται για ένα αριστουργηματικό φιλμ, γραμμένο και γυρισμένο από έναν από τους σημαντικότερους δημιουργούς του "Νέου Γερμανικού Κινηματογράφου", τον Werner Herzog.
Η ταινία έχει γυριστεί εξ ολοκλήρου σε φυσικούς χώρους, κάτω από πραγματικά αντίξοες συνθήκες στις ζούγκλες της Νότιας Αμερικής, στον Αμαζόνιο και στις Περουβιανές Άνδεις, φτάνοντας στην κυριολεξία όλους τους συντελεστές της, τεχνικούς και ηθοποιούς, στα όριά τους.
Η ατμόσφαιρα της ταινίας είναι υποβλητική ενώ η κινηματογράφηση γίνεται άλλοτε με πολύ κοντινά πλάνα πάνω στους ηθοποιούς και άλλοτε με γενικά μακρινά πλάνα που προκαλούν δέος, κυρίως στις σκηνές που απεικονίζεται η φύση, μια εμμονή που χαρακτηρίζει τον Γερμανό σκηνοθέτη.
Η ταινία συνοδεύεται από τη μεγαλειώδη μουσική του Popol Vuh, που συνεπαίρνει σε συνδυασμό με τις επιβλητικές εικόνες από τις Άνδεις και τον Αμαζόνιο.
Η αναπαράσταση της εποχής γίνεται με άψογο τρόπο καθώς τα κοστούμια, οι πανοπλίες, τα όπλα, τα κανόνια και γενικότερα όλα τα σκηνικά, είναι προσεγμένα μέχρι την τελευταία λεπτομέρεια. Επίσης οι ιστορικοί επισημαίνουν ότι παρά το γεγονός ότι πρόκειται για μια φανταστική ιστορία, τα γεγονότα που αφηγείται η ταινία και τα ιστορικά ονόματα που αναφέρονται, είναι τοποθετημένα με ιστορική και χρονολογική ακρίβεια.
Ο Herzog με την δημιουργία του καταφέρνει με έναν εκπληκτικό τρόπο και αναδεικνύει την ακατανίκητη επιθυμία του ανθρώπου για δύναμη και πλούτο, η οποία τελικά έχει καταστροφικά αποτελέσματα οδηγώντας τον στην μοναξιά και στην τρέλα, σχολιάζει την παραφροσύνη της εξουσίας ενώ παράλληλα κάνει αναφορές στην κακοποίηση και την εκμετάλλευση των ιθαγενών Ινδιάνων από τους κατακτητές, στην μεγάλη υποκρισία της εκκλησίας η οποία κρύβεται πίσω από το πρόσχημα της διάδοσης του έργου του θεού, την προδοσία και την απληστία.
Άλλα όλα τα παραπάνω ίσως να μην φάνταζαν τόσο εντυπωσιακά, αν στον πρωταγωνιστικό ρόλο του παράφρονα Don Lope de Aguirre, δεν ήταν ο μοναδικός Klaus Kinski, ίσως στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του, σε μια ερμηνεία που καθηλώνει. Το αφοπλιστικό του βλέμμα, το ιδιόρρυθμο περπάτημα, το παραλήρημα του, η τρελή επιθυμία του για δύναμη και δόξα, παρασέρνουν τον θεατή και τον καθιστούν ακόλουθο του σ’ αυτή τη μάταιη αναζήτηση του πλούτου και της κυριαρχίας.
Η σκηνή λίγο πριν το τέλος κατά την οποία ο Aguirre έχει απομείνει μόνος του πάνω στην σχεδία και σε κατάσταση τρέλας παραληρεί πηγαίνοντας πέρα δώθε, είναι ένα από τα πιο χαρακτηριστικά σημεία της ταινίας που ο μεγάλος Γερμανός ηθοποιός ξεδιπλώνει το μεγάλο του ερμηνευτικό ταλέντο. Ο μονόλογός του είναι αποκαλυπτικός: “Εγώ η οργή του θεού θα παντρευτώ την κόρη μου και μαζί θα δημιουργήσουμε την πιο αγνή δυναστεία που γνώρισε ποτέ το ανθρώπινο γένος. Μαζί θα κυβερνήσουμε όλη αυτή την ήπειρο. Είμαι η οργή του θεού. Ποιος άλλος είναι μαζί μου;”
Το «Aguirre, der Zorn Gottes» προβλήθηκε για πρώτη φορά το 1972 και κατάφερε να σοκάρει το κοινό της, να αποσπάσει θριαμβευτικές κριτικές και να θεωρηθεί μια από τις καλύτερες cult ταινίες όλων των εποχών.
Μετά την προβολή της ο Klaus Kinski έγινε διάσημος και ο Werner Herzog πέτυχε αυτό που ελάχιστοι δημιουργοί έχουν καταφέρει: να δημιουργήσει μια ταινία που βρήκε, βρίσκει και θα εξακολουθήσει να βρίσκει φανατικούς οπαδούς, όσα χρόνια κι αν περάσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας σχετικά με αυτήν την ανάρτηση