Goodfellas (1990)

Ελληνικός Τίτλος: Τα Καλά Παιδιά
Κατηγορία: Βιογραφική, Έγκλημα, Δράμα
Σκηνοθεσία: Martin Scorsese
Σενάριο: Nicholas Pileggi, Martin Scorsese
Πρωταγωνιστούν: Ray Liotta, Robert De Niro, Joe Pesci, Lorraine Bracco, Paul Sorvino
Φωτογραφία: Michael Ballhaus
Μοντάζ: James Kwei, Thelma Schoonmaker
Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Χρώμα: Έγχρωμη
Διάρκεια: 246 min

Τα γεγονότα της ταινίας διαδραματίζονται από το 1955 έως το 1980 και βασίζονται σε μια πραγματική ιστορία όπως αυτή περιγράφεται στο best seller του Nicholas Pileggi, «Wiseguy» που κυκλοφόρησε το 1986. Ο ίδιος ο συγγραφέας σε συνεργασία με τον σκηνοθέτη Martin Scorsese, επιμελήθηκε και το σενάριο.
Ο κεντρικός ήρωας, Ιρλανδοϊταλικής καταγωγής, Henry Hill (Ray Liotta), είναι γόνος μιας φτωχής οικογένειας, η οποία ζει σε μία Ιταλοαμερικανική γειτονιά του Μπρούκλιν.
Εκεί ο Henry από μικρή ηλικία, έρχεται σε επαφή με τον κόσμο της μαφίας. Πιάνει δουλειά σε ένα ιταλικό εστιατόριο, στέκι των μαφιόζων, το οποίο βρίσκεται απέναντι από το σπίτι του. Ιδιοκτήτης του είναι ο Paulie Cicero (Paul Sorvino), ο οποίος παίρνει υπό την προστασία του τον νεαρό Henry. Το όνειρο του νεαρού είναι να διεισδύσει κάποτε στο κύκλωμα των ισχυρών της Μαφίας και να γίνει ένας απ’ αυτούς.
Ξεκινώντας να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα αρχικά γίνεται το παιδί για τα θελήματα, και σιγά-σιγά ανεβαίνει τη σκάλα της ιεραρχίας. Γνωρίζει τον θρύλο της εποχής Jimmy Conway (Robert De Niro), με τον οποίο γίνονται πολύ καλοί φίλοι και μέσω αυτού γνωρίζει τον τρίτο της παρέας, τον Tommy DeVito (Joe Pesci). Κοντά τους ο Henry θα μάθει τη βία την ωμότητα, αλλά και τους κώδικες τιμής του υποκόσμου.
Ληστείες, φόνοι, έρωτες, ναρκωτικά, ποτά, ξενύχτια, πλούτη και δόξα είναι μερικά από τα επακόλουθα, αλλά τα πράγματα για τους τρεις φίλους, μέρα με τη μέρα, γίνονται όλο και πιο ριψοκίνδυνα...

Η ιστορία ίσως φαίνεται απλή και αρκετά κοινότυπη, χωρίς κενά, ασάφειες και ανατροπές, αλλά το εξαιρετικό καστ, η τεχνική αρτιότητα σε όλους τους τομείς και η προσεγμένη δουλειά του Scorsese, δημιουργούν μια άψογη ατμόσφαιρα και κάνουν την ταινία να ξεχωρίζει.
Η αφήγηση της ιστορίας μέσα από τα μάτια του πρωταγωνιστή γίνεται με εξαιρετικό τρόπο και σε συνδυασμό με το εκπληκτικό μοντάζ και την έξυπνη επιλογή των μουσικών κομματιών που ακούγονται κατά τη διάρκεια της ταινίας, δημιουργεί ένα κλίμα αγωνίας και έντασης που παρασέρνει τον θεατή στον κόσμο των ηρώων -στον κόσμο του υποκόσμου και της μαφίας- από το πρώτο μέχρι και το τελευταίο λεπτό, αποκαλύπτοντας ταυτόχρονα τους χαρακτήρες τους και τα έντονα συναισθήματά τους.
Από την μία μεριά ο ρεαλιστικότατος τρόπος απεικόνισης της βίας, η σκληρότητα και η απουσία κάθε ίχνους ελέους, πετυχαίνουν να δημιουργήσουν απέχθεια για τον συγκεκριμένο τρόπο σκέψης και ζωής των ηρώων. Από την άλλη όμως, ο εξαιρετικός Scorsese, καταφέρνει και κάνει τον θεατή να συμπαθήσει αυτά τα καθάρματα που σκοτώνουν χωρίς κανέναν οίκτο όποιον τους στέκεται εμπόδιο και κατά κάποιο τρόπο τον υποχρεώνει να τους βλέπει σαν “Goodfellas” (καλά παιδιά).

Όλοι οι ηθοποιοί από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο, είναι εκπληκτικοί στις ερμηνείες τους δημιουργώντας μεταξύ τους ένα δέσιμο μοναδικό.
Ο Ray Liotta ως Henry Hill, στον πιο ολοκληρωμένο ρόλο της καριέρας του, δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας, ειδικότερα προς το τέλος της ταινίας όπου ζει μέσα στην παράνοια, γεμάτος τύψεις κι ενοχές, φοβούμενος για την ζωή του.
 Ο Robert De Niro, για άλλη μια φορά είναι υποδειγματικός και δίνει μια επιβλητική αλλά και ταυτόχρονα μετρημένη ερμηνεία, παίζοντας κυρίως με τις εκφράσεις του προσώπου του.
Αυτός όμως που πραγματικά εκπλήσσει και ουσιαστικά κλέβει την παράσταση, είναι ο Joe Pesci, ο οποίος στο ρόλο του σκληροτράχηλου και μέχρις ενός σημείου, παρανοϊκού Tommy, δίνει μια μοναδική ερμηνεία, δημιουργεί έναν αξέχαστο κινηματογραφικό ήρωα και κερδίζει δίκαια το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου.
Άξια αναφοράς είναι και η ερμηνεία της Lorraine Bracco, η οποία υποδύεται υπέροχα την καταπιεσμένη γυναίκα του Henry Hill, ενώ εξίσου υπέροχος είναι και ο Paul Sorvino, ο οποίος κρατώντας ένα αξιοσέβαστο ρόλο στην ταινία, ερμηνεύει μετρημένα και ταλαντούχα, δημιουργώντας έναν επιβλητικό χαρακτήρα.

Η ταινία έκανε πρεμιέρα στους κινηματογράφους της Ν. Υόρκης στης 19 Σεπτεμβρίου του 1990 και σημείωσε εμπορική επιτυχία καθώς με προϋπολογισμό 25 εκατομμυρίων δολαρίων, οι εισπράξεις της μόνο στην Αμερική άγγιξαν τα 47 εκατομμύρια.
Απέσπασε πολύ καλές κριτικές, χαρακτηρίστηκε σαν μία από τις καλύτερες ταινίες του είδους και πέρα από το Όσκαρ Β’ Ανδρικού Ρόλου που κέρδισε ο Joe Pesci, είχε ακόμη άλλες πέντε υποψηφιότητες: Καλύτερης Σκηνοθεσίας, Μοντάζ, Φωτογραφίας, Καλύτερου Διασκευασμένου Σεναρίου και Καλύτερου Γυναικείου Ρόλου για την Lorraine Bracco.
Επίσης μεταξύ πολλών άλλων διακρίσεων, τιμήθηκε από την Βρετανική Ακαδημία με πέντε βραβεία BAFTA, ενώ ήταν υποψήφια και για πέντε Χρυσές Σφαίρες.
Σήμερα φιγουράρει σε όλες σχεδόν τις λίστες με τις Καλύτερες Ταινίες όλων των εποχών, θεωρείται μια από τις καλύτερες δημιουργίες της δεκαετίας του '90 και μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του σκηνοθέτη και των πρωταγωνιστών της.