Ελληνικός Τίτλος: Ανατομία ενός Εγκλήματος
Κατηγορία: Έγκλημα, Δράμα, Μυστηρίου
Σκηνοθεσία: Otto Preminger
Σενάριο: John D.Voelker (Μυθιστόρημα), Wendell Mayes (Προσαρμογή σεναρίου)
Πρωταγωνιστούν: James Stewart, Lee Remick, Ben Gazzara, Arthur O'Connell, George C. Scott
Μουσική: Duke Ellington
Φωτογραφία: Sam Leavitt
Μοντάζ: Louis R. Loeffler
Χώρα Παραγωγής: ΗΠΑ
Χρώμα: Ασπρόμαυρη
Διάρκεια: 160 min
Το σενάριο της ταινίας βασίζεται στα πραγματικά γεγονότα μιας πολύκροτης δίκης που έγινε το 1952, όπως αυτά περιγράφονται σε ένα μυθιστόρημα που έγραψε ο John D. Voelker, ο οποίος υπήρξε εισαγγελέας στο ανώτερο δικαστήριο του Michigan. Ο Voelker δημοσίευσε το βιβλίο του αλλάζοντας ονόματα και ημερομηνίες και χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο Robert Traver. Το βιβλίο του αποτέλεσε ένα από τα μεγαλύτερα μπεστ-σέλερ της δεκαετίας του '60.
Την κινηματογραφική μεταφορά αυτής της ιστορίας ανέλαβαν ο σεναριογράφος Wendell Mayes και ο καταξιωμένος, σπουδαίος Αυστριακός σκηνοθέτης, Otto Preminger, ενώ η παραγωγή της ταινίας έγινε από την εταιρία Columbia Pictures.
O Paul Biegler (James Stewart) είναι ένας πρώην εισαγγελέας που ζει σε μια μικρή επαρχιακή πόλη, στο Iron Town του Michigan. Προκειμένου να επιβιώσει ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου, αλλά η κύριες ασχολίες του είναι το ψάρεμα και η μουσική τζαζ.
Μια μέρα θα κληθεί για να αναλάβει την υπεράσπιση ενός παρασημοφορημένου για ανδρεία στρατιωτικού, του Frederick Manion (Ben Gazzara), ο οποίος κατηγορείται για τη δολοφονία του βιαστή της γυναίκας του, της όμορφης και αρκετά προκλητικής Laura (Lee Remick). Η Laura, ισχυρίζεται ότι μετά από άγριο ξυλοδαρμό, έπεσε θύμα βιασμού από τον δολοφονημένο άντρα.
Η υπόθεση για τον Paul Biegler φαινομενικά είναι χαμένη, την αναλαμβάνει όμως, όχι μόνο επειδή έχει ανάγκη τα χρήματα, αλλά κι επειδή όλη την ιστορία την βλέπει σαν μία πρόκληση. Η μοναδική περίπτωση που μπορεί ο Paul να κερδίσει στο δικαστήριο και να αθωώσει τον πελάτη του, είναι να αποδείξει ότι ο Frederick, διέπραξε το έγκλημα για λόγους τιμής και ότι την ώρα της δολοφονίας βρισκόταν σε προσωρινή νοητική διαταραχή.
Όταν η μάχη του δικαστηρίου αρχίζει, ο σκληρός εισαγγελέας Claude Dancer (George C. Scott), αντικρούει όλους τους ισχυρισμούς του Paul και προσπαθεί να αποδείξει ότι δεν υπήρξε βιασμός αφού η γυναίκα του κατηγορουμένου ήταν ελευθέρων ηθών και διατηρούσε σχέσεις με το θύμα. Επίσης ο Dancer ισχυρίζεται ότι η Laura, ξυλοκοπήθηκε από τον ίδιο τον σύζυγό της, ο οποίος την χτύπησε όταν έμαθε ότι ήταν ερωμένη του θύματος. 'Έτσι, πάνω σ' ένα ξέσπασμα θυμού και ζήλειας, ο κατηγορούμενος σε άριστη νοητική κατάσταση , δολοφόνησε το θύμα εν ψυχρώ...
Ο τρόπος που διαχειρίζεται και μας αφηγείται την ιστορία ο σκηνοθέτης Otto Preminger, είναι υποδειγματικός. Η επιλογή του να μην χρησιμοποιήσει την τεχνική των flashbacks για να αναπαραστήσει τον ενδεχόμενο βιασμό και τον φόνο που τον ακολουθεί, εγείρει την φαντασία του θεατή φέρνοντάς του στο μυαλό βίαιες εικόνες, τον καθηλώνει μέσα σε μια αίθουσα δικαστηρίου που κάποιες στιγμές θυμίζει πεδίο μάχης, με τις δύο αντιμαχόμενες πλευρές να χρησιμοποιούν αντί για όπλα τον νου και αντί για πυρά λέξεις, τον καθιστά ένορκο και μέσα από τις καταθέσεις τον μαρτύρων τον προκαλεί να αποφασίσει ποιος είναι ο ένοχος, κάτι που δεν είναι καθόλου εύκολο καθώς, οι αλλεπάλληλες ανατροπές κατά την εξέλιξη της δίκης διαφοροποιούν συνεχώς τα όποια συμπεράσματά του.
Η ασπρόμαυρη φωτογραφία του Sam Leavitt, σε συνδυασμό με την μουσική υπόκρουση που επιμελήθηκε ο σπουδαίος μουσικός της jazz, Duke Ellington, δημιουργεί μια εξαιρετική ατμόσφαιρα. Σε αυτό το σημείο πρέπει να αναφερθεί και η cameo εμφάνιση του Ellington, σε μια σκηνή κατά την οποία παίζει πιάνο μαζί με τον James Stewart -μια σκηνή που αποτελεί στις μέρες μας κινηματογραφικό ντοκουμέντο.
Οι ερμηνείες από όλο το καστ είναι συγκλονιστικές.
Για άλλη μια φορά, στο απόγειο της μεγάλης καριέρας του, ο James Stewart, στον ρόλο του πρώην εισαγγελέα και νυν δικηγόρου ο οποίος αναλαμβάνει την υπεράσπιση του κατηγορούμενου, δίνει μια υπέροχη ερμηνεία. Στις σκηνές που απαιτείται είναι σοβαρός και αυστηρός ενώ άλλοτε, τον βρίσκουμε σαρδόνιο και χιουμορίστα.
Η εικοσιτετράχρονη τότε Lee Remick, είναι η μοιραία γυναικεία φιγούρα της ταινίας. Όμορφη, νέα, ανάλαφρη και προκλητική, δίνει μια εξαιρετική η ερμηνεία υποστηρίζοντας έναν αρκετά δύσκολο χαρακτήρα, μέσα από τον οποίο καταφέρνει να προβάλλει πέρα από την ομορφιά της, και τις μεγάλες της υποκριτικές ικανότητες.
Ο Ben Gazzara, στο ξεκίνημα της καριέρας του, τα πάει περίφημα υποδυόμενος τον ζηλιάρη σύζυγο που δολοφονεί τον βιαστή της γυναίκας του, χωρίς καμία πρόθεση μεταμέλειας και με μοναδική του έννοια την άσκηση της εξουσίας του πάνω στην ουσιαστικά αδύναμη και πλήρως εξαρτημένη από αυτόν, γυναίκα του.
Τέλος, ο George C. Scott, στον πρώτο του κινηματογραφικό ρόλο, στον ρόλο του βοηθού εισαγγελέα που κάνει ότι είναι δυνατόν για να καταδικάσει τον νεαρό στρατιωτικό, εκπλήσσει. Τα πλάνα κατά τα οποία εξετάζει τους μάρτυρες ή αγορεύει προσπαθώντας να κερδίσει τις εντυπώσεις των ενόρκων, είναι μοναδικά. Η σκηνή που εξετάζει τη Laura μέσα στο δικαστήριο και την ρωτάει αν φοράει πάντα εσώρουχο, είναι από τις κορυφαίες στιγμές στην ιστορία του κινηματογράφου.
Η ταινία έκανε πρεμιέρα στις αμερικανικές αίθουσες την 1η Ιουλίου του 1959 και εξέπληξε το κοινό, αφού για την εποχή της ήταν άκρως τολμηρή και ριζοσπαστική. Ήταν η πρώτη ταινία στην οποία ειπώθηκαν οι λέξεις “βιασμός” και “κιλότα” και υπήρξε από τις πρώτες σημαντικές κινηματογραφικές δημιουργίες που αμφισβήτησαν “ευθαρσώς” την ιδιαίτερα αυστηρή λογοκρισία που ίσχυε μέχρι τότε στο Hollywood.
Ήταν υποψήφια για 7 Βραβεία Όσκαρ: Καλύτερης Ταινίας, A΄ Ανδρικού Ρόλου (James Stewart), Β΄ Ανδρικού Ρόλου (Arthur O'Connell, George C. Scott), Διασκευασμένου Σεναρίου (Wendell Mayes), Φωτογραφίας (Sam Leavitt ) και Μοντάζ (Louis R. Loeffler) αλλά τελικά, δεν μπόρεσε να διακριθεί σε καμιά κατηγορία αφού ήταν η χρονιά του «Ben Hur».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας σχετικά με αυτήν την ανάρτηση